Ελίζαμπεθ Φιντς

Ε Λ Ι Ζ Α Μ Π Ε Θ Φ Ι Ν Τ Σ 21 τη θρησκεία και την οικογένεια. Και τα δύο ήταν ολιγοσέ- λιδα · και τα δύο εξαντλημένα. Μια ανεξάρτητη ερευνήτρια της οποίας τα βιβλία δεν είναι διαθέσιμα πιθανόν σε ορι- σμένους να φαντάζει αξιοπερίεργη, αν όχι καταγέλαστη, περίπτωση. Σε αντίθεση με τις στρατιές των ηλίθιων και βαρετών που έχουν πάρει μονιμότητα στο πανεπιστήμιο ενώ θα ήταν προτιμότερο να σωπαίνουν. Αργότερα αρκετοί από τους φοιτητές της έκαναν όνομα στον κλάδο τους. Σε ορισμένα βιβλία μεσαιωνικής ιστορίας ή σε δοκίμια για τη γυναικεία σκέψη ο αναγνώστης συνα- ντά παραπομπές ή αναφορές στο έργο της, ωστόσο δεν ήταν γνωστή σε όσους δεν την είχαν γνωρίσει προσωπικά. Λογικό, θα μου πείτε. Μόνο που στις μέρες μας, στην ψηφιακή εποχή, οι λέξεις «φίλος» και «ακόλουθος» έχουν χάσει την αρχική σημασία τους, έχουν αποψιλωθεί από περιεχόμενο. Πολλοί άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους χωρίς να έχουν ποτέ γνωριστεί προσωπικά. Και είναι ευχα- ριστημένοι μ’ αυτήν την επιφανειακότητα. Πιθανόν να θεωρήσετε τις απόψεις μου παρωχημένες (αν και το θέμα μου δεν είμαι εγώ). Πιθανόν να θεωρήσε- τε και την Ελίζαμπεθ Φιντς εξίσου, αν όχι περισσότερο, παρωχημένη. Αλλά, αν ήταν, η οπισθοδρομικότητά της δεν συσσωμάτωνε χαρακτηριστικά μιας προηγούμενης γε- νιάς, της οποίας οι αλήθειες είχαν πλέον αποδειχθεί φθαρ- μένες και ξεθωριασμένες. Πώς να το θέσω; Δεν την απα- σχολούσαν οι αλήθειες προηγούμενων γενεών αλλά προη- γούμενων ιστορικών περιόδων, αλήθειες τις οποίες η ίδια κρατούσε ζωντανές, ενώ οι άλλοι τις είχαν εγκαταλείψει.