Ελίζαμπεθ Φιντς

J U L I A N B A R N E S 20 Και μέσα στη σιωπή έδωσε την απάντησή της: «Προτείνω: Αυτοκτονία μέσω τρίτων». Η Ελίζαμπεθ Φιντς δεν ήταν δημόσιο πρόσωπο – κάθε άλ- λο. Μια αναζήτηση στο Google θα έδινε πενιχρά αποτελέ- σματα. Αν μου ζητούσατε να προσδιορίσω το επάγγελμά της, θα έλεγα πως ήταν ανεξάρτητη ερευνήτρια. Αυτό εν- δεχομένως να ακούγεται σαν ευφημισμός, πιθανόν και σαν κοινοτοπία. Αλλά, προτού η γνώση στεγαστεί επισήμως στα πανεπιστήμια, υπήρχαν άντρες και γυναίκες υψηλό- τατης νοημοσύνης που ασχολούνταν κατ’ ιδίαν με τα εν- διαφέροντα ή την επιστήμη τους. Κατά κανόνα βέβαια είχαν χρήματα · ορισμένοι ήταν εκκεντρικοί, κάποιοι απο- δεδειγμένα παράφρονες. Αλλά τα χρήματα τους επέτρεπαν να ταξιδεύουν και να ερευνούν ό,τι και όπου χρειαζόταν, απαλλαγμένοι από την πίεση να δημοσιεύουν, χωρίς συ- ναδέλφους τους οποίους όφειλαν να ξεπεράσουν ή προέ- δρους τμημάτων τους οποίους έπρεπε να ικανοποιήσουν. Ποτέ δεν έμαθα ποια ήταν η οικονομική κατάσταση της Ελίζαμπεθ Φιντς. Φανταζόμουν ότι είχε χρήματα από την οικογένειά της ή από κάποια κληρονομιά. Είχε ένα διαμέ- ρισμα στο Δυτικό Λονδίνο όπου δεν είχα πατήσει ποτέ το πόδι μου · έδειχνε να ζει λιτά · υπέθετα ότι ρύθμιζε τις ώρες διδασκαλίας της έτσι, ώστε να της μένει χρόνος για ιδιω- τική, ανεξάρτητη έρευνα. Είχε εκδώσει δύο βιβλία, τις Εκρηκτικές γυναίκες , μια μελέτη για τις στρατευμένες στον αναρχισμό γυναίκες στο Λονδίνο κατά το διάστημα 1890- 1910, και τους Αναγκαίους μύθους μας με θέμα τον εθνικισμό,