Ελίζαμπεθ Φιντς

Ε Λ Ι Ζ Α Μ Π Ε Θ Φ Ι Ν Τ Σ 19 ζυγό του στην Κολωνία, όπου θα τον ανέμεναν και αυτόν οι δάφνες του μαρτυρίου. » Όπου και αν πήγαινε, η Ούρσουλα προσέλκυε όλο και περισσότερες ακολούθους, αν και ο συνολικός αριθμός τους δεν καταγράφεται. Στη Ρώμη ο ίδιος ο πάπας προ- σχώρησε σ’ αυτή τη γυναικεία στρατιά, αλλά η πρωτοβου- λία του επέσυρε τον διασυρμό και την καθαίρεσή του. Εντωμεταξύ, δύο κακόβουλοι Ρωμαίοι διοικητές, φοβού- μενοι ότι η επιτυχία της εξόρμησης θα ενίσχυε τη διάδοση του χριστιανισμού, έπεισαν τον στρατό των Ούννων να κατασφάξει τις προσκυνήτριες. Κατά σύμπτωση, ο στρατός των Ούννων πολιορκούσε εκείνη ακριβώς την εποχή την Κολωνία. Πρέπει να επιτρέψουμε τέτοιες αφηγηματικές συμπτώσεις και αγγελικές παρεμβάσεις – δεν πρόκειται άλλωστε για μυθιστόρημα του 19ου αιώνα. Αν και, εδώ που τα λέμε, και τα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα είναι γε- μάτα συμπτώσεις. »Κι έτσι η Ούρσουλα και η τεράστια συνοδεία της φτά- νουν στην Κολωνία και τότε ο στρατός των Ούννων παρα- τάει τις πολιορκητικές μηχανές και αρχίζει να σφαγιάζει τις έντεκα και πλέον χιλιάδες παρθενομάρτυρες με –η φρά- ση αποτελούσε κλισέ ακόμα και κατά το 400 μ.Χ.– “την αγριότητα των λύκων που πέφτουν πάνω σ’ ένα κοπάδι πρόβατα”». Η Ελίζαμπεθ Φιντς έκανε μια παύση, περιέφερε εξετα- στικά το βλέμμα στην αίθουσα και ρώτησε: «Τι συμπέρασμα μπορούμε να αντλήσουμε από όλα αυτά;».