Ελισάβετ Μουτζάν - Μαρτινέγκου

35 Έως τούτον τον καιρόν, δηλαδή έως τον όγδοον χρόνον της ζωής μου, εγώ δεν εγνώριζα ακόμη το αλφαβητάρι. Η μητέρα μου επιθυμούσε να πάρη διδάσκαλον διά να με μάθη γράμματα, και, καθώς μου λέγει τώρα, ήκουε μεγάλην θλίψιν οπόταν εστο- χάζετο μη τύχη και μείνω τελείως αγράμ- ματη. Επιθυμούσεν, είπα, να πάρη διδάσκαλον, αλλ’ αυ- τή η ταλαίπωρος δεν είχε καμμίαν εξουσίαν και δεν ημπορούσε να διατάξη τα πράγματα της φαμηλίας της καθώς ήτον εις την αρέσκειάν της. Η μάμμη μου είχε την επιστασίαν εκείνων των πραγμάτων οπού περικλείει ο οίκος, ο θείος μου είχε και έχει την επιστασίαν και την εξουσίαν των ακινήτων υπαρχόντων, ο πατέρας μου εφρόντιζε διά τας πολιτικάς υποθέσεις και διά τας οικια­ κάς δεν είχε καμμίαν έγνοιαν, όθεν η μητέρα μου είχε την επιστασίαν της ανατροφής των παιδιών, αλλά τα μέ- σα τής έλειπον. Το μέσον διά να τον πληρώνη ημπορού- σε να το έχη, αλλά το μέσον διά να πάρη τούτον τον δι- δάσκαλον, πώς ημπορούσε να το εύρη; Το σπήτι μας εί- χε (καθώς και ακόμη έχει) εκείνο το παλαιόν, βάρβαρον ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ