Ελευθέριος Βενιζέλος: Ο οραματιστής του εφικτού

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΦΙΚΤΟΥ 44 ακριβώς καθωρισμένου χρόνου, εκλογάς εθνοσυνελεύσεως, ήτις θα απεφαίνετο περί των γενομένων και του τρόπου καθ’ ον εν τω μέλλοντι πρέπει να κυβερνάται το κράτος». 5 Η πορεία της απροσδόκητης επιτυχίας του κινήματος –που ξάφνιασε και τους ίδιους τους πρωτεργάτες του–, από τον Αύ- γουστο του 1909 έως τον Ιανουάριο του 1910, ήταν η πορεία μιας επιτυχίας χωρίς υποδομή και κατεύθυνση και με στόχους πιο περιορισμένους από τις προσδοκίες και την αναστάτωση που προκάλεσε. Το γεγονός μάλιστα ότι μια τόσο υποτονική ενέργεια όπως εκείνη του κινήματος του Γουδί συνάντησε ελάχιστη κυ- βερνητική αντίσταση και ότι στη συνέχεια οι αξιωματικοί του Συνδέσμου προκάλεσαν την αντικατάσταση του Δ. Ράλλη από τον Κυρ. Μαυρομιχάλη και την εσπευσμένη επιψήφιση 169 νο- μοσχεδίων σε διάστημα μικρότερο από τρεις μήνες, είναι από- δειξη της αδυναμίας του Κοινοβουλίου να βρει υπερασπιστές. Στις 14 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρω- ση στην Αθήνα, με συμμετοχή επαγγελματικών συντεχνιών, συλλόγων, φοιτητών, εμπόρων και πλήθους λαού, σε ένδειξη συμπαράστασης στους σκοπούς του Συνδέσμου. Σύμφωνα μά- λιστα με την εφημερίδα Χρόνος (15 Σεπτεμβρίου 1909), η οποία εξέφραζε τις θέσεις του Συνδέσμου, στη συγκέντρωση συμμε- τείχαν, ανάλογα με τις εκτιμήσεις, από 60.000 έως 110.000 άτομα, αριθμός πρωτοφανής για την Αθήνα της εποχής. Όταν έγινε φανερό ότι ο Σύνδεσμος είχε επικρατήσει, άρχι- σε να λειτουργεί η διαδικασία της αναγνώρισης και του προσε- ταιρισμού του νέου ισχυρού προσώπου. Οι πρίγκιπες εγκατέ- λειψαν τις διοικήσεις τους, ο στρατηγός Κωνσταντίνος Σμολέν- 5 Κήρυξ Χανίων (18 Αυγούστου 1909).