Ελέφαντας

[ 17 ] Κ ι β ώ τ ι α τακόμιζαν αδιάκοπα, και σε κάθε μετακόμιση άφηναν πίσω ένα μέρος από τα συμπράγκαλά τους. Κάνα δυο φορές έφτασαν στην πόλη όπου ζούσα. Έμειναν μ’ εμένα και τη γυναίκα μου ένα διά- στημα, έπειτα τα μάζεψαν ξανά γι ’ αλλού. Ήταν σαν αποδημητικά ζώα απ ’ αυτή την άποψη, με τη διαφορά πως οι μετακινήσεις τους δεν ακολουθούσαν κάποιο πρότυπο. Τριγύριζαν από το ένα μέρος στο άλλο χρόνια ολόκληρα, μερικές φορές μάλιστα άλλαζαν ακόμα και πολιτεία αναζητώντας τόπους πιο χλοερούς. Αλλά ως επί το πλείστον οι μετακομίσεις τους περιορίζονταν στο εσωτερικό της Βόρειας Καλιφόρνια. Μετά ο μπαμπάς μου πέθανε, και τότε είπα πως η μάνα μου θα σταματούσε τις μετακινήσεις και θα έμενε για λίγο σ’ ένα μέρος. Αλλά πού τέτοιο πράγμα. Συνέχισε να μετα- κομίζει. Μια φορά τής πρότεινα να πάει σ’ έναν ψυχίατρο. Είπα μάλιστα πως θα τον πλήρωνα από την τσέπη μου. Αλλά δεν ήθελε ούτε να τ’ ακούσει. Τα μάζεψε αμέσως κι έφυγε γι ’ αλλού. Είχα απελπιστεί μ’ αυτή την κατάσταση, αλλιώς δεν θα της έκανα λόγο για ψυχίατρο. Μονίμως πακετάριζε ή ξεπακετάριζε τα πράγματά της. Μερι- κές φορές μετακόμιζε δύο και τρεις φορές μέσα στην ίδια χρονιά. Μιλούσε πικρόχολα για το μέρος όπου έμενε και με αισιοδοξία για το μέρος όπου θα πήγαινε. Η αλληλογραφία της γινόταν μαντάρα, η σύνταξή της πήγαινε αλλού και ξόδευε ώρες γράφοντας γράμ- ματα και προσπαθώντας να βάλει μια τάξη. Μερικές φορές άφηνε κάποιο διαμέρισμα κι έπιανε κάποιο άλλο μερικά τετράγωνα πα - ρακάτω κι έναν μήνα αργότερα ξαναγύριζε στο μέρος απ’ όπου είχε φύγει, αλλά σε διαφορετικό όροφο ή διαφορετική πλευρά του κτιρίου. Αυτός ήταν ο λόγος που, όταν μετακόμισε εδώ, φρόντισα να της νοικιάσω ένα σπίτι επιπλωμένο σύμφωνα με τα γούστα της. «Oι μετακομίσεις την κρατάνε ζωντανή» έλεγε η Τζιλ. «Έτσι έχει κάτι να κάνει. Πρέπει να αντλεί κάποια παράξενη χαρά απ ’ αυτή την ιστορία, υποθέτω». Χαρά ξεχαρά, η Τζιλ είχε τη γνώμη πως η