Έλα να ψηλώσουμε μαζί

19 γελματικά, να σκέφτεται ότι είναι γυναίκα και άνθρωπος, και να μην ντρέπεται για τίποτε από τα δύο. Η αγάπη και η έκφρασή της δεν χωράνε σε στερεότυπα. Όλοι δεν αγωνιζόμαστε; Κάποια μηνύματα που δέχομαι με συγκινούν λίγο παραπάνω. Δεν με προβληματίζουν, γιατί δεν περιγράφουν κάτι που ακούω για πρώτη φορά, αλλά για πολλοστή. Άλλωστε, το βλέπω γύρω μου. Μια κυρία μου έγραψε ότι το παιδί της γεννήθηκε πρόωρα σχεδόν δύο μήνες πριν από το αναμενόμενο . Αυτό από μόνο του γεμίζει άγ- χος, πανικό, φόβο τους γονείς για την εξέλιξή του. Λίγο παραπάνω τη μητέρα, κα- θώς βγαίνει από το σώμα της και νιώθει παραπάνω την ευθύνη της ζωής του. Η συγκεκριμένη έσφιξε τα δόντια, σαν προωρομάνα, και έκανε κουράγιο. Έτσι κι αλλιώς, η αγάπη δεν είναι ποτέ πρόωρη, τη βρίσκεις μέσα σου όταν την έχεις πιο πολύ ανάγκη ή σε βοηθούν οι άνθρωποι γύρω σου να τη βρεις. Το παιδί έμεινε στο νοσοκομείο περίπου δύο μήνες και το πήραν σπίτι υγιέστατο. Η χαρά της οικογένειας τεράστια και η ανακούφιση επίσης. Παρ’ όλα αυτά, η πορεία ήταν γεμάτη ανατροπές. Λίγα χρόνια μετά το παιδί δεν έχει μι- λήσει ακόμα, ούτε έχει περπατήσει. Είναι θέμα χρόνου ή χρόνων; Κανένας δεν μπορεί να πει με σιγουριά, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Η οικογένεια είναι εκεί, το αγαπάει και το στηρίζει, μέρα με τη μέρα. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με την κοινωνία. Ποτέ Τι θέλεις να θυμάσαι και τι να προσπαθήσεις; Ποια ζωή αγωνίζεται παραπάνω;