Έλα να με βρεις

A N D R É A C I M A N 24 «Πώς το είπες έτσι. Δύο συγκάτοικοι που υποκρίνονται ότι ζουν μια κοινή ζωή. Θλιβερό». «Είναι θλιβερό. Μα θλιβερό επίσης είναι το γεγονός ότι μέσα σ’ ετούτα τα λίγα λεπτά μαζί σου ίσως έχω μοιραστεί περισσότερα απ’ ό,τι σε μια ολόκληρη εβδομάδα με εκείνον». «Μπορεί να μην είσαι ο τύπος που ανοίγεται στους ανθρώ- πους». «Όμως μαζί σου μιλάω». «Εγώ είμαι ξένος, και είναι ευκολότερο να ανοιχτείς σ’ έναν ξένο». «Οι μόνοι με τους οποίους μιλάω ειλικρινά είναι ο πατέρας μου και το σκυλί μου η Πάβλοβα, και κανείς τους δεν θα είναι εδώ για πολύ ακόμα. Εκτός αυτού, ο πατέρας μου μισεί το τωρινό μου αγόρι». «Όχι και τόσο παράξενο για έναν πατέρα». «Βασικά τον προηγούμενο τον λάτρευε». «Ενώ εσύ;» Χαμογέλασε, γνωρίζοντας ήδη πως η απάντηση που θα μουπέταγε θα είχε μια δόση χιούμορ: «Όχι, εγώόχι». Σκέφτηκε για μια στιγμή. «Το προηγούμενο αγόρι μου ήθελε να με πα- ντρευτεί. Του είπα όχι. Ανακουφίστηκα τόσο που δεν έκανε φασαρία όταν χωρίσαμε. Έπειτα, ούτε έξι μήνες αργότερα, έμαθα ότι ετοιμαζόταν να παντρευτεί. Έγινα έξαλλη. Αν κά- ποτε πληγώθηκα και έκλαψα από έρωτα, ήταν όταν έμαθα ότι θα παντρευόταν μια γυναίκα που είχαμε περάσει ώρες και μήνες κοροϊδεύοντάς την όσο ακόμη ήμασταν μαζί». Ησυχία. «Ζήλεψες παρόλο που δεν ήσουν ούτε ελάχιστα ερωτευ- μένη – είσαι δύσκολη» είπα τελικά.