Έλα να με βρεις

A N D R É A C I M A N 20 σμένη.Μπορούσα να τη διακρίνωνα ακονίζει μερικές καλοδια­ λεγμένες λέξεις που θα ξέκοβαν για καλά το θρασύ ανακάτεμά μου σταπροσωπικά της. Δεν θα ’πρεπε να είχαπει τίποτα. «Δεν έχουμε ούτε ένα τέταρτο που συναντηθήκαμε, κι ωστόσο με γνωρίζεις ήδη; Πώς γίνεται να ξέρεις κάτι τέτοιο για μένα;» Έπειτα, ερχόμενη στα συγκαλά της: «Πόσο χρεώνεις τηνώρα;». «Κερνάει το κατάστημα. Αν όμως συμβαίνει να ξέρω δυο πράγματα, είναι επειδή όλοι μας είμαστε έτσι. Συν ότι είσαι νέα και όμορφη, και είμαι σίγουρος ότι οι άντρες σε πλησιά- ζουνε όλη την ώρα, και άρα δεν πρέπει να έχεις πρόβλημα να βρεις κάποιον». Πώς ήταν δυνατό να έχω μιλήσει και πάλι εκτός ορίων, υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα; Για να αναστρέψω το κομπλιμέντο, συμπλήρωσα «απλώς συμβαίνει η μαγεία μιας νέας συνάντησης να διαρκεί πάντα λίγο. Συνήθως επιθυμούμε εκείνους που δεν μπορούμε να έχουμε. Εκείνοι που χάσαμε ή που ποτέ δεν έμαθαν για την ύπαρξή μας είναι που μας αφήνουν το σημάδι τους. Οι άλλοι ίσα που ακούγονται». «Αυτό συνέβη με τη Μις Μαργκούτα;» ρώτησε. Τούτη η γυναίκα δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, σκέ- φτηκα. Μου άρεσε το όνομα Μις Μαργκούτα. Έκανε εκείνο που υπήρξε κάποτε μεταξύ μας να δείχνει ήπιο και αβλαβές, σχεδόν αστείο. «Ποτέ δεν θα μάθω. Ήμασταν μαζί τόσο λίγο καιρό και συνέβη τόσο γρήγορα». «Πόσο παλιά;» Σκέφτηκα για λίγο. «Ντρέπομαι να το πω».