Είσαι και φαίνεσαι

[ 23 ] Ε Ι Σ Α Ι Κ Α Ι Φ Α Ι Ν Ε Σ Α Ι (1886)– ο Τζέιμς κρούει τον κώδωνα: ο βαθύς (εξυπακούε­ ται και… βαθυστόχαστος) αρρενωπός δημόσιος λόγος θα επιμολυνθεί από τη γυναικεία στριγκή φωνή, «ένα γε- νικευμένο μούδιασμα ή μπέρδεμα, ένα άγλωσσο σαλιάρι- σμα, μουγκρητό ή κλαψούρισμα». Συνεπίκουρη έναν αιώ­ να μετά (8 Σεπτεμβρίου 1988) η γελοιογραφία της Ριάνα Ντάνκαν στο σατιρικό περιοδικό «Punch». Σε μια ανδρο- κρατούμενη αίθουσα συσκέψεων, ο επικεφαλής απονέμει εύσημα στη μοναδική παρούσα γυναίκα: «Εξαιρετική η πρότασή σας, δεσποινίς Τριγκς. Ίσως ένας από τους άν- δρες εδώ θα ήθελε να την υποβάλει». ΗΜπίαρντ γνωρίζει ότι η εξουσία πάνω στα εκφραστι- κά μέσα δεν υποδηλώνει παρά την κυριαρχία στον δημόσιο βίο. Σε μια απαράμιλλα διεισδυτική παρατήρησή της ανα- ρωτιέται «μήπως, σε ορισμένες χώρες, η παρουσία μεγάλων αριθμών γυναικών στη Βουλή απλώς σημαίνει ότι η Βουλή δεν είναι ο τόπος όπου ασκείται η εξουσία». Από την επο- χή της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄, που, καθώς επιθεωρούσε τα στρατεύματά της στο Τίλμπερι (1560), φέρεται να δή- λωσε ότι «ξέρωπως έχω το σώμα μιας αδύναμης, ανίσχυρης γυναίκας · έχω όμως την καρδιά και το στομάχι ενός βασι- λιά, και μάλιστα ενός βασιλιά της Αγγλίας» έως τις «τσα- ντιές» (handbags) που επέβαλε η Μάργκαρετ Θάτσερ με- τατρέποντας το «πιο στερεότυπα γυναικείο αξεσουάρ» σε «ρήμα με πολιτική ισχύ», το παιχνίδι της εξουσίας παίζεται σε ανδρικό γήπεδο, με ανδρικούς κανόνες και άνδρες διαι- τητές. Αυτό καθίσταται φανερό και από το πόσο ανελέητα