Είσαι και φαίνεσαι

[ 17 ] Ε Ι Σ Α Ι Κ Α Ι Φ Α Ι Ν Ε Σ Α Ι Ο Στάλιν, ένας από τους πνευματικούς κληρονόμους του Ροβεσπιέρου, θα προχωρήσει τη σκέψη του δασκάλου του ένα αποτρόπαιο βήμα παραπέρα. Διαχωρίζει τους εχθρούς της επανάστασης (τους δικούς του εχθρούς, σαν να λέμε, αφού ο ίδιος ενσαρκώνει την επανάσταση) σε υποκειμενικά αθώους και σε αντικειμενικά ενόχους. Συ- γκρατήστε αυτόν τον ακαταμάχητα διεστραμμένο συλλο- γισμό – θα τον συναντήσουμε αναπάντεχα και στις μέρες μας. Διατείνεται ο άρχων του Κρεμλίνου ότι δεν έχει κα- μία απολύτως σημασία εάν εσύ προσωπικά είσαι παντελώς αθώος, από την ώρα που η επανάσταση –δηλαδή ο Στά- λιν– κρίνει ότι στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία τον εξυπηρετεί να είσαι ένοχος. Η διαδικασία που θα κινηθεί εναντίον σου –όπως οι διαβόητες Δίκες της Μόσχας– δεν θα είναι παρά μια θεατρική παράσταση, με τους ρόλους μοιρασμένους εξαρχής (εδώ θα σε κεραυνοβολεί ο εισαγ- γελέας Βισίνσκι, εκεί θα χαμηλώνεις εσύ το βλέμμα με συντριβή) και με προδιαγεγραμμένη τη διπλή έκβαση: την ομολογία σου και τη θανατική σου καταδίκη. Πώς έλεγαν παλιά οι νομικοί ότι όλοι είναι αθώοι μέχρι να αποδειχτούν ένοχοι; Ε, καμία σχέση. Όλοι είναι ένοχοι. Ένα το κρα- τούμενο. Εναπόκειται κατόπιν στη μεγαθυμία του ηγεμό- να εάν και πότε θα αποδειχτούν ένοχοι. Ο 20ός αιώνας ήταν ένα αδυσώπητο μπρα ντε φερ τρόμου ανάμεσα στις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας και στις τρομοκρατικές οργανώσεις. Κερδισμένος, όμοια με το σκάκι, ήταν όποιος μπορούσε να προβλέψει δύο, τρεις