Είμαστε και οι πρώτοι

ΓΙΡΓΚΕΝ ΜΠΑΝΣΕΡΟΥΣ 20 | «Πριν από σένα είχα μαθήτριες τις αδερφές σου» αρχί- ζει, μόλις μένουμε μόνοι μας. Μιλάει πολύ σιγά, πρέπει να ακούς πολύ προσεκτικά για να καταλάβεις τι λέει. «Την Μπόνι, τηνΜπέτι και τηνΜπρούνι. Ποτέ καμιά τους δεν ξέχασε τα μαθήματά της. Με ακούς, Μπένιαμιν Φρόλιχ; Ούτε μία φορά στα τόσα χρόνια! Τι θα κάνω με σένα; Αύριο θα μου φέρεις γραμμένη την ιστορία σου. Τελειω- μένη. Σύμφωνοι; Αν την ξεχάσεις, θα καλέσω τους γονείς σου. Κι αυτό είμαι βέβαιη πως δεν το θέλεις. Έτσι δεν είναι;» Όχι βέβαια, δεν το θέλω. Καθόλου δεν το θέλω. Κουνάω το κεφάλι αρνητικά. Το κουνάω τόσο ζωηρά, που ζαλίζο- μαι. «Να μείνω ήσυχη;» «Και βέβαια, κυρία Στάινμπαϊς».