Είμαστε και οι πρώτοι

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ | 11 «Στο μπάνιο είχες χωθεί; Πίσω από τη λεκάνη;» ρω- τάει η Μπέτι. Η μεσαία μου αδερφή έχει πηδήξει τάξη. Και παρ’ όλα αυτά έχει άριστα σε όλα τα μαθήματα, ακόμα και στη γυμναστική, πράγμα που αποκλείεται, αφού κουνιέται σαν την πάπια και δεν μπορεί να ρίξει μια μπαλιά της προκοπής ούτε με σφαίρες: ακόμα και το μπαλάκι του τένις δεν το φτάνει πιο πέρα από τα πέντε μέτρα. Αλλά μάλλον έτσι είναι πράγματα στο σχολείο. Άμα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές σε πάρουν από καλό μάτι, άμα πιστέ- ψουν ότι είσαι αστέρι, δε χρειάζεται να ιδρώνεις πια για τους βαθμούς σου. Στην οικογένειά μου όλοι καμαρώνουν την Μπέτι. Όλοι; Σχεδόν όλοι. Εγώ προσωπικά τη θεωρώ πολύ βλαμ- μένη. Και όχι από τη ζήλια μου για τους βαθμούς της, δεκάρα δε δίνω για τους βαθμούς της. Αν ήμουνα ο Χάρι Πότερ και ήξερα να κάνω μαγικά, η πρώτη που θα εξαφά- νιζα θα ήταν η Μπέτι. Και μάλιστα πρεστίσιμο! Μια και καλή! Για πάντα! «ΟΜπεν κολυμπάει στη λεκάνη μέσα, έγια μόλα έγια λέσα!» τραγουδάει κοροϊδευτικά η Μπρούνι. Τη μικρό- τερη αδερφή μου γενικά τη συμπαθώ. Αλλά μόλις βρεθεί με την Μπέτι και την Μπόνι, αρχίζει κι αυτή τις βλακείες τις δικές τους. Εγώ, στο μεταξύ, έχω φτάσει στο μπόι την Μπόνι. ΤηνΜπέτι και τηνΜπρούνι τις έχω περάσει, τους