Είμαστε αστρόσκονη

Αστρικά γεννητούρια | 33 ριοχές αυτές με μεγάλη προσοχή, δεν μπόρεσε να φτάσει τε­ λικά σε κάποιο οριστικό συμπέρασμα σχετικά με την προέλευ­ ση και τη φύση τους. Σήμερα φυσικά γνωρίζουμε ότι αυτές δεν δημιουργούνται από κάποιες «ουράνιες τρύπες», από την έλλειψη δηλαδή ύλης, αλλά πρόκειται για τεράστιες σκοτεινές περιοχές διαστημικής σκόνης η οποία δεν επιτρέπει να φα­ νούν τα άστρα που βρίσκονται πίσω τους. Για 150 χρόνια μετά τον Herschel η πρότασή του παρέμενε ακλόνητη, μέχρις ότου ο αμερικανός αστρονόμος Edward Barnard (1857-1923) ανέφερε για πρώτη φορά, το 1897, ότι οι σκοτεινές περιοχές του ουρανού φαινόταν ότι ήταν «σκεπασμένες με ένα λεπτό πέπλο σκόνης». Μερικά χρόνια αργότερα, το 1904, ο γερμανός αστρονό­ μος Maximilian Wolf (1863-1932) έκανε κι εκείνος την ίδια παρατήρηση με τον Barnard, αλλά ήταν ο συμπατριώτης του Johannes F. Hartmann (1865-1936) αυτός που τελικά απέ­ δειξε ότι ανάμεσα στη Γη και το διπλό αστρικό σύστημα δέλ­ τα στον αστερισμό του Ωρίωνα βρισκόταν ένα αεριώδες σύν­ νεφο ασβεστίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο ολλανδός αστρο­ νόμος Jacobus Kapteyn (1851-1922) μίλησε για την ύπαρξη τεράστιων ποσοτήτων αερίων στον διαστρικό χώρο, η οποία επιβεβαιώθηκε το 1909 από τις παρατηρήσεις που έκαναν, ξεχωριστά ο ένας από τον άλλο, οι αμερικανοί αστρονόμοι Edwin Frost (1866-1935) και Vesto Slipher (1875-1969). Τέλος, και πάλι ο Barnard, που είχε συνεχίσει τη φωτογρά­ φιση των σκοτεινών περιοχών του ουρανού, δημοσίευσε για