Εφτά χρόνια σκοτάδι

Ε Φ Τ Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α Σ Κ Ο Τ Α Δ Ι 31 «Ο νεαρός Τσε που μόλις κατάφερε να γλιτώσει από την καταστροφή…» Γύρισα προς το μέρος του. Του πέταξα στα μούτρα τη σάκα που κρατούσα. Η βαριά σάκα γεμάτη με βιβλία τον χτύπησε δυνατά στο πρόσωπο. Εκείνος φωνάζοντας χτύπησε με φόρα το πίσω μέρος του κεφαλιού του στο θρανίο που βρισκόταν ακριβώς πίσω του και έπεσε στο πάτωμα μαζί με την καρέκλα του. Δεν έχασα αυτή τη μοναδική ευκαιρία. Χωρίς καμιά καθυστέρηση, πάτησα τη φτέρνα μου πάνω στο στήθος του όπως ήταν ξαπλω- μένος. Μέχρι εκεί τα κατάφερα. Κάποιος από πίσω χτύπησε το κεφάλι μου με μια καρέκλα. Η εικόνα του Τζουν-σοκ με διπλω- μένο το σώμα του έγινε απόμακρη και θολή. Μετά από λίγο όλα σκοτείνιασαν τριγύρω μου. Όταν συνήλθα, ήμουν ξαπλωμένος στο πάτωμα κάτω από το βλέμμα των παιδιών. Ο Τζουν-σοκ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Εμένα με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας απλός παιδικός καβγάς και να τελειώσουν όλα εκεί, αλλά λόγω της περίπτωσής μου μεγαλοποιήθηκε το θέμα. Με τα νέα της από- φασης για τη θανατική ποινή, επανήλθε στην επικαιρότητα η υπόθεση του Τσε Χιον-σου που είχε προ πολλού ξεχαστεί καθώς και το γεγονός ότι ήμουν γιος του. Ο γιος που ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του έσπασε τη μύτη και τα πλευρά του γιου ενάρετων πολιτών. Το ενάρετο ζεύγος των πολιτών δεν δέχτηκε κανένα συμβιβασμό. Οι αστυνομικοί στο τμήμα δεν έδιωξαν τους δημοσιογράφους που είχαν μαζευτεί εκεί. Ο κύριος Αν δεν κα- τάφερε να εμποδίσει τη μεταγωγή μου στο κέντρο κράτησης ανηλίκων. Τέσσερις εβδομάδες αργότερα στην ακρόασή μου με άφησαν ελεύθερο με περιοριστικούς όρους για δύο χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη τη δημόσια γνώμη, η ποινή ήταν επιεικής. Οι δακρύβρε- χτες ικεσίες του κυρίου Αν και η προσπάθειά του να επιτύχει