Εφτά χρόνια σκοτάδι

Y O U - J E O N G J E O N G 30 ψωμί. Αυτός που με κορόιδευε. Με το που συναντήθηκαν τα βλέμματά μας, εκείνος σηκώθηκε από τη θέση του κρατώντας το περιοδικό. «Τον περασμένο Νοέμβριο του 2004 κατά τη διενέργεια της επιτόπου έρευνας, ο Τσε Χιον-σου προκάλεσε την οργή του κόσμου με την αναπαράσταση του στραγγαλισμού του κοριτσιού και της ρίψης του πτώματος της γυναίκας του στο ποτάμι…» Έκλεισα το βιβλίο. Άρπαξα τη σάκα μου, σηκώθηκα, κατευ- θύνθηκα προς την πόρτα της αίθουσας. Πετούσαν πεταλούδες στην καρδιά μου. Νυχτοπεταλούδες με το όνομα αδρεναλίνη που φτερουγίζοντας τα μαύρα φτερά τους εκτοξεύονταν σαν να εκρήγνυντο. Οι φτέρνες μου αιωρούνταν καθώς περπατούσα. Τα πρόσωπα των μαθητών περνούσαν γρήγορα από μπροστά μου. Ο Τζουν-σοκ συνέχιζε να διαβάζει. Διάβαζε πεισματικά μέχρι να βγω από την αίθουσα. Κι εγώ φυσικά ακριβώς αυτό σκόπευα να κάνω. Αφού του έκλεινα πρώτα το στόμα. «Εκείνη την ώρα, ο εντεκάχρονος γιος του Τσε Χιον-σου κρυβόταν στον εγκαταλειμμένο στάβλο της φάρμας Σε-ριονγκ...» Έφτασε η ώρα που οι ώμοι μας ευθυγραμμίστηκαν. Μόλις σταμάτησα να περπατάω, μου έριξε ένα λοξό βλέμμα που εξέ- φραζε ένα μείγμα χλευασμού, περιφρόνησης, μίσους. Προσπα- θώντας να το αποφύγω, κοίταξα κάτω τα πόδια μου. Ήταν ξακουστός μαχητής. Ήταν μεγαλύτερος από μένα και σε ύψος και σε σωματική διάπλαση. Αν προσπαθούσα να τον προκαλέ- σω, θα ήταν σαν να πήγαινα γυρεύοντας για μπελά. Κανείς δεν ήταν με το μέρος μου. Το μόνο όπλο που μπορούσα να χρησι- μοποιήσω ήταν η γρήγορη σκέψη μου. Σκέφτηκα ότι τα παιδιά της τάξης με τα μάτια γεμάτα ανυπομονησία και η σιγουριά του για μένα θα μου έδιναν μια ευκαιρία να κερδίσω τη μάχη. Κά- νοντας ένα βήμα μπροστά, τον προσπέρασα. Εκείνος κοίταξε ξανά το άρθρο.