Εφτά χρόνια σκοτάδι

Ε Φ Τ Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α Σ Κ Ο Τ Α Δ Ι 27 άλλη όψη του φόβου εγκατάλειψης. Ο κύριος Αν έγινε αμέσως ο δάσκαλός μου και άρχισε να μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα. Στο δεύτερο εξάμηνο, στις εξετάσεις στη μέση του εξαμήνου, πέτυχα σχεδόν τον στόχο μου. Στο τμήμα μου ήρθα πρώτος και σε ολόκληρη την τάξη πέμπτος. Εκείνη την ημέρα ο κύριος Αν με πήγε σε μια γειτονική ταβέρνα για να φάμε κρέας. Τσουγκρί- σαμε το ποτήρι με την μπίρα και το ποτήρι με την κόκα κόλα και γιορτάσαμε μόνοι μας το αποτέλεσμα. Εκείνη τη στιγμή, στην οθόνη της τηλεόρασης που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο εμφανίστηκε το όνομα του πατέρα μου. Ανακοινώθηκε ότι είχε ληφθεί η απόφαση για τη θανατική ποινή. Το ποτήρι με την κόκα κόλα μου έπεσε από το χέρι. Μόνο εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι κάπου μέσα στην καρ- διά μου φώλιαζε η ελπίδα ότι μπορεί ο πατέρας μου να μην ήταν ο πραγματικός δράστης, ότι κάτι είχε πάει στραβά, ότι αν απο- καλυπτόταν ο πραγματικός δράστης, θα είχα την ευκαιρία να τον συναντήσω ξανά. Επίσης μου ήρθαν στον νου όλα όσα είχα κάνει μέχρι τότε για να διατηρήσω αυτή την ελπίδα ζωντανή. Δεν έβλεπα ειδήσεις στην τηλεόραση, δεν διάβαζα εφημερίδες, δεν έμπαινα στο διαδίκτυο. Δεν ρωτούσα κανέναν σχετικά με την υπόθεση του πατέρα μου. Δεν είχα καν μια ολοκληρωμένη εικόνα του συμβάντος. Φυσικά υπήρχαν φήμες. Ποιους σκότωσε ο πατέρας μου και με ποιον τρόπο, πόσα άτομα έχασαν τη ζωή τους, ποια ποινή θα του επέβαλλαν. Αυτά ήταν τα μόνα στοιχεία που γνώριζα. Η ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου για τη θανα- τική ποινή μου άρπαξε εκείνη την ελπίδα που έμοιαζε με αντι- κατοπτρισμό στην έρημο. Την επόμενη μέρα το απόγευμα, ο ταχυδρομικός φάκελος που έπεσε μπροστά μου κατακερμάτισε και την ελάχιστη σιγουριά που μου είχε απομείνει. Η διεύθυνση του αποστολέα ήταν μια ταχυδρομική θυρίδα και μέσα στον