Εφτά χρόνια σκοτάδι

Y O U - J E O N G J E O N G 20 Ο κύριος Αν σκέφτηκε για λίγο και μετά είπε σαν να μονο- λογούσε. «Δεν ήταν όμως τύποι που θα έβαζαν μυαλό». Δεν μπορεί το αλογάκι της Παναγίας με σηκωμένα ψηλά τα δυο του πόδια να εμποδίσει μια μπουλντόζα. Έβγαλα τα τονω- τικά βότανα από την τσάντα μου. Ο κύριος Αν φώναξε. «Γιατί τα έκλεψες αυτά πάλι; Δεν ξέρεις τι παρενέργειες έχουν. Θα αναλάβεις την ευθύνη για τις παρενέργειες;» «Η μόνη παρενέργεια είναι ότι τα μαλλιά σας θα φουντώσουν σαν τη χαίτη του λιονταριού. Αν σκοπεύετε να παραμείνετε ένας καλός και ευγενικός φαλακρός άντρας, τότε θα τα πάρω εγώ τα βότανα». Ο κύριος Αν μού τα άρπαξε κι εγώ βγήκα έξω για να πλύνω τα πόδια μου. Λένε ότι ο εγκέφαλος της γάτας διεγείρεται πριν από την κα- ταιγίδα. Το λεμφικό σύστημα του ανθρώπινου εγκεφάλου έχει ένα παρόμοιο αισθητήριο όργανο. Ένα ρολόι που ονομάζεται ανησυχία, το οποίο αρχίζει να δουλεύει όταν διαισθάνεται τους οιωνούς της καταστροφής. Δεν μου ερχόταν ύπνος, ακόμα κι όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι. Ακούγοντας τον ήχο του δείκτη δευτερολέπτων του ρολογιού πισωγύρισα στα βάθη της μνήμης μου. Σε εκείνη τη μέρα εφτά χρόνια πριν, στο αστυνομικό τμή- μα όταν με πήραν από τον κύριο Αν. Η σορός της μητέρας μου είχε αποτεφρωθεί χωρίς να τελεστεί κηδεία. Με είχαν εμπιστευθεί στον μικρότερο αδελφό του πα- τέρα μου. Δεν μπορούσα να πάω στο σχολείο. Αυτό το συνειδη- τοποίησα την πρώτη μέρα που έκανα μεταγραφή σε άλλο σχο- λείο. Τα παιδιά γνώριζαν περισσότερα πράγματα για μένα από ό,τι εγώ ο ίδιος. Ήμουν ο γιος του μανιακού δολοφόνου που στραγγάλισε και δολοφόνησε ένα εντεκάχρονο κορίτσι, σκότω-