Εφτά χρόνια σκοτάδι

Ε Φ Τ Α Χ Ρ Ο Ν Ι Α Σ Κ Ο Τ Α Δ Ι 17 «Όταν ο αρχηγός είναι απερίσκεπτος, είναι σίγουρο ότι θα προκληθεί ατύχημα». «Όταν ανακατεύεται κανείς, είναι σίγουρο ότι θα ανοίξουν μύτες». Ο άντρας με τα ρέιμπαν έτριψε την άκρη της μύτης του με τον αντίχειρά του. Οι άλλοι τρεις έβαλαν ξανά τα γέλια. Ένας από αυτούς στρογγυλοκάθισε στο έδαφος. Υπέθεσα ότι δεν είχαν μεθύσει με αλκοόλ. Πρέπει να είχαν πάρει ναρκωτικά. Ο κύριος Αν δάγκωνε το εσωτερικό των χειλιών του και κοιτού- σε επίμονα τον άντρα με τα ρέιμπαν. Ήταν σαν να έκανε υπο- λογισμούς στο κεφάλι του. Αν του ρίξω, πόσες θα μου ρίξει εκείνος; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, στην αναμέτρηση τεσσάρων ατόμων εναντίον δύο, το σκορ θα ήταν θάνατος. «Νεαρέ, πώς τολμάς να μιλάς με τόσο θράσος;» Ο πρόεδρος, που όταν ήταν νέος αγαπούσε τη λογοτεχνία, προσπάθησε να υποστηρίξει τον κύριο Αν τον οποίο αποκαλού- σε «συγγραφέα». «Ο συγγραφέας μας δεν βγήκε έξω επειδή δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει. Το έκανε για να αποτρέψει το ατύχημα. Είναι ο καλύτερος αυτοδύτης στο χωριό μας. Αν λέει όχι, αυτό σημαί- νει πραγματικά όχι. Θα σας αφήσω να χρησιμοποιήσετε το σκά- φος μου για όσο θέλετε αύριο. Ας σταματήσουμε εδώ σήμερα». Ο άντρας με τα ρέιμπαν έφτυσε στο χώμα και μετά είπε: «Σκατά!». Ακούστηκε σαν να ήταν έτοιμος για καβγά. «Δεν καταλαβαίνετε τι λέω. Είστε υποχρεωμένος να τηρήσε- τε τη συμφωνία» είπε ο άντρας με τα ρέιμπαν γυαλιά και έδει- ξε με το δάχτυλο το κατακόκκινο πρόσωπο του προέδρου. «Εμείς πληρώσαμε τα χρήματα, εσείς θα μας δώσετε το σκάφος, καταλάβατε;» Έκλεισα την κεντρική πύλη κλοτσώντας την με τη φτέρνα