Εφιαλτικές νύχτες: Νοέμβριος 1942

1-8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 33 πούς φορώντας κόκκινο σακάκι, και επίσης γοητεία και αυτοπε- ποίθηση που έχει όποιος γεννιέται μέσα στην ελίτ. Η ανδρεία του διοικητή του συντάγματος είναι γνωστή. Ταυτόχρονα ο διοικητής του συντάγματος εμφανίζεται επίσης ως εκπρόσωπος κάθε αναχρονισμού, ξεροκεφαλιάς και ξεπερα- σμένης αντίληψης που χαρακτηρίζουν τον βρετανικό στρατό, κάτι που είναι μια σημαντική εξήγηση γιατί δεν έχουν κάνει κά- τι άλλο από το να χάνουν επανειλημμένα από το 1940 και μετά – χάνουν με τρόπο ηρωικό και φλεγματικό βέβαια, αλλά χάνουν. Όταν η μονάδα έφτασε στη Μέση Ανατολή δύο χρόνια πριν ήταν ακόμη ένα σύνταγμα ιππικού, και στο σώμα των αξιωματικών του υπάρχουν πολλοί που διατηρούν τις παραδόσεις, κάτι που εκ- φράζεται με μια μόνιμη περιφρόνηση για οποιαδήποτε εκτεταμέ- να τεχνική εξειδίκευση και γνώση. Αυτό ακριβώς προκάλεσε προβλήματα στον Ντάγκλας από την πρώτη μέρα που τον έστειλαν στη μονάδα και στη Μέση Ανατολή πριν από έναν χρόνο. Ήδη τότε ήταν εκπαιδευμένος αξιωματικός τεθωρακισμένων, την ίδια στιγμή που η υπόλοιπη μονάδα δεν είχε δει ούτε ένα άρμα μάχης, κάτι που τον έκανε να χαρακτηριστεί αμέσως –όχι αδικαιολόγη- τα– ανυπόφορος ξερόλας. Έτσι ο Ντάγκλας, με την ταπεινή κατα- γωγή του, υποφέρει όχι μόνο από τον σνομπισμό και το αριστο- κρατικό φλέγμα, αλλά και από το γεγονός ότι είναι συχνά πεισμα- τάρης και δεν κρατάει το στόμα του κλειστό. Ο Ντάγκλας είναι λίγο παράξενος. Γράφει νεωτεριστική ποίη­ ση και τον έχουν πιάσει σε ενημερώσεις, πολλές φορές, να κά- θεται και να ζωγραφίζει αντί να προσέχει. Ο διοικητής συντάγματος φτάνει στο τέλος της ομιλίας του: Αυτή τη φορά, στη δεύτερη φάση, δεν έχουμε ακριβώς να κάνουμε πολλή δουλειά, άλλοι… ε…πρόκειται να αναλάβουν.