Εφιαλτικές νύχτες: Νοέμβριος 1942

ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ 30 αυτή την κατάσταση η φήμη της πόλης ως διεφθαρμένης, αμαρ- τωλής, συγκεχυμένης και επικίνδυνης μικρή σημασία είχε: γύρω στους 18.000 έχουν φτάσει εκεί τα τελευταία χρόνια. Μερικές φορές την κυριεύουν ζοφερές σκέψεις · όπως, για παράδειγμα, όταν αναθυμάται όλους τους Βρετανούς, Αμερικα- νούς, Ολλανδούς και Γάλλους πολίτες που έχουν εξαφανιστεί και είναι κρατούμενοι των Γιαπωνέζων σ’ ένα μεγάλο στρατόπεδο πέρα προς τον ποταμό Γουζόνγκ· ή όταν σκέφτεται τους συγγενείς της που έμειναν πίσω στη Γερμανία – αναρωτιέται τι να κάνουν. Όταν πολύ αργότερα, ενήλικη πια, ξανασκεφτόταν εκείνο το χρο- νικό διάστημα, ήταν ξεκάθαρο ότι «η ζωή μας για κάποια περίο- δο συνεχίστηκε χωρίς εξωτερικές διαταραχές κι εμείς νανουρι- ζόμασταν με μια πλάνα αίσθηση καθαρά εγωιστικής ικανοποίη- σης». Βοηθάει ότι εδώ υπάρχει πραγματική ειρήνη και ότι οι Γιαπωνέζοι στρατιώτες τούς φέρονται με σεβασμό, με ευγένεια μάλιστα – άλλωστε είναι Γερμανοί, σύμμαχοι. Όμως η ανησυχία υπάρχει εκεί, κάτω από την επιφάνεια. Ανάμεσα σε όλα αυτά η Ούρσουλα απολαμβάνει μια απροσ- δόκητη και παράδοξη ελευθερία. Δεν την ενοχλεί που είναι τέλη φθινοπώρου· της αρέσει που έχει αφήσει πια πίσω της τη βαριά, υγρή ζέστη του καλοκαιριού. Η νεοσύστατη εταιρεία ελαιοχρω- ματισμών του πατέρα της πηγαίνει καλά και η μητέρα της ασχο- λείται με τη μοδιστρική στο σπίτι. Βγάζει και η Ούρσουλα λίγα χρήματα προσπαθώντας να διδάξει αγγλικά σε τρεις νεαρές, όμορφες Ασιάτισσες που χαχανίζουν διαρκώς, αδελφές ενός πλούσιου Κινέζου – ή μάλλον «αδελφές»: με τον καιρό καταλα- βαίνει ότι είναι οι παλλακίδες του. Όταν το επιτρέπει ο καιρός, παίζει κροκέ και πινγκ πονγκ με τις «αδελφές» κι όταν, όπως τώρα στην αρχή του μήνα, κάνει κρύο ή βρέχει, παίζουν χαρτιά. ***