Εφιάλτης στην Αριζόνα

H A Y L E N B E C K 12 «Μπράβο, αγόρι μου». Πήρε την τσάντα της από τη θέση του συνοδηγού, τα γυαλιά της από τη θήκη για το ποτηράκι. Μόλις άνοιξε την πόρτα, η κάψα τη χτύπησε κατάμουτρα. Βγήκε όσο πιο γρήγορα μπορού- σε κι έκλεισε την πόρτα, για να κρατήσει μέσα τον δροσερό αέρα κι έξω τον ζεστό. Ο ήλιος κατάκαιγε τα μάγουλα και τα χέρια της, το χλωμό δέρμα της με τις φακίδες ασυνήθιστο στην αγριάδα του. Το λίγο αντηλιακό που της είχε απομείνει το είχε βάλει στα παιδιά. Θα υπέμενε το κάψιμο για να κάνει οικονομία. Η Όντρα περιεργάστηκε φευγαλέα το περιπολικό καθώς έβα- ζε τα γυαλιά της: ήταν κάποιος στη θέση του οδηγού, άντρας ή γυναίκα δεν μπόρεσε να καταλάβει. Τα διακριτικά έγραφαν: ΤΜΗΜΑ ΣΕΡΙΦΗ ΚΟΜΗΤΕΙΑΣ ΕΛΝΤΕΡ. Έκανε έναν κύκλο γύρω από τον εαυτό της και τεντώθηκε, είδε τους λόφους που υψώνονταν πίσω από το μαγαζί, τον ήσυχο δρόμο, τους θυσά- νους που απλώνονταν στην άλλη πλευρά. Καθώς ολοκλήρωνε τον κύκλο, έριξε άλλη μια ματιά στο όχημα του σερίφη. Ο οδηγός κάτι έπινε, δεν φαινόταν να της δίνει σημασία. Ανέβηκε στην τσιμεντένια βεράντα, πήγε προς την πόρτα και μόλις την άνοιξε ένιωσε δροσερό αέρα να την τυλίγει, όμως παρά τη δροσιά του κουβαλούσε μυρωδιές μπαγιάτικου. Μέσα, ο λιγοστός φωτισμός την ανάγκασε να σηκώσει τα γυαλιά στο μέτωπό της, αν και θα προτιμούσε να τα φοράει. Καλύτερα όμως να τη θυμούνται επειδή αγόρασε νερό παρά επειδή σκό- νταψε σε τίποτα κιβώτια, σκέφτηκε. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με βαμμένα μαύρα μαλλιά καθόταν πίσω από τον πάγκο στο βάθος του μαγαζιού, με ένα στιλό στο χέρι κι ένα σταυρόλεξο στο άλλο. Δεν σήκωσε το βλέμμα για να δείξει ότι αντιλήφθηκε την παρουσία πελάτη, πράγμα που την Όντρα τη βόλευε μια χαρά. Ένα ψυγείο γεμάτο νερά και αναψυκτικά, μπροστά στον