Εφηβεία: Η πορεία προς την ανεξαρτησία (Μεγαλώνοντας παιδιά βήμα βήμα)

συγχρόνως πού ανήκει: «Όσο ζεις στο σπίτι –και ελπίζω ότι θα το κάνεις για κάμποσα χρόνια ακόμα–, τότε πρέπει να…». Ωστόσο, στην εφηβεία το παιδί δεν ανήκει μόνο στην οικογένεια. Προσπαθεί να ενταχθεί και σε παρέες με συνο- μήλικούς του – και αυτό είναι επίπονη διαδικασία. Αν το παιδί δεν βρίσκει τη θέση του, θα νιώθει άσκημα. Αυτός ο αγώνας για να ταιριάξει μερικές φορές μοιάζει με ισορροπία στην κόψη του ξυραφιού, και οι γονείς οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Ως γονείς δεν έχετε πλέον τον πλήρη έλεγχο. Ούτε και το παιδί σας θέλει να τον έχετε. Αν το ρωτήσετε με ποιον ήταν και τι έκανε, μπορεί να απαντήσει με υπεκφυγές και αοριστολογίες. Ο λόγος είναι ότι θέλει πλέον να παίζει στο δικό του γήπεδο, μακριά από την κριτική ματιά του ενήλικα. Οι λύσεις και οι απαντήσεις σας δεν φαίνονται και τόσο ευφυείς στα μάτια του. «Κάλεσε μερικούς φίλους, θα σας πάρω χυμό και πατατάκια». Αυτή μπορεί να είναι μια καλο- προαίρετη πρόταση εκ μέρους σας, όμως λέει στο έφηβο παιδί πως δεν ξέρετε για τι πράγμα μιλάτε. Αντίθετα, οι συμ- βουλές και οι προτάσεις σας ίσως το κάνουν να νιώσει πιο δυστυχισμένο και μόνο. Δεν είναι εύκολο να συμβουλεύετε το παιδί σας αυτή την περίοδο, όμως, αν γνωρίζετε πού δυσκολεύεται και πού ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ. 35