Εάλω η Σμύρνη: Δακρυσμένη Μικρασία 1919-1922

1919: ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ «ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ» ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ | 3 3 τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών λόρδο Τζορτζ Κόρζον. O συγ- γραφέας Μάικλ Λιουέλιν Σμιθ (Michael Llewellyn Smith) γράφει πως οι απόψεις του άγγλου λόρδου οι σχετικές με την Εγγύς Ανα- τολή ήταν πολύ συγκεκριμένες: OΚόρζον ήθελε να διώξει τους Τούρ- κους για πάντα από την Κωνσταντινούπολη και την Ευρώπη, και για το σκοπό αυτό δούλευε ακατάπαυστα καταστρώνοντας ένα δικό του σχέδιο, ελπίζοντας στην όσο το δυνατόν αμεσότερη λύση του προ- βλήματος. Και μπορεί οι απόψεις του να ήταν ξεκάθαρες όσον αφορούσε τους Τούρκους και συμφέρουσες για την ελληνική υπόθεση, αλλά η δυ- σκολία ήταν πως ο άγγλος λόρδος δεν συμπαθούσε ούτε τους Έλλη- νες, τους οποίους θεωρούσε διεφθαρμένους και ανίκανους, ιδίως σε θέματα διοίκησης. Γενικά ο Κόρζον δεν συμπαθούσε τους ξένους, εκτός, όπως λέει ο Σμιθ, από μία εξαίρεση, τον βούλγαρο πολιτικό Σταμπολίνσκι, που του άρεσε «λόγω της χωριάτικης καταγωγής και των... αγροίκων του τρόπων!» Από την πλευρά τους οι Γάλλοι, παρά τη συμπάθεια που εκδήλω- σαν στην αρχή, ιδίως στο ζήτημα του ελληνοϊταλικού ανταγωνισμού, δεν άργησαν να δείξουν δυσαρεστημένοι από τον έντονα αγγλόφιλο προσανατολισμό του έλληνα πρωθυπουργού. Γι’ αυτό και ο Βενιζέλος τις περισσότερες ελπίδες του τις στήριζε στους Άγγλους, μελετώντας ιδιαίτερα τη στάση και τη συμπεριφορά του λόρδου Κόρζον. O άγγλος λόρδος θεωρούσε τους Τούρκους «για πέντε σχεδόν αιώνες πηγή αναστατώσεων, μηχανορραφιών και διαφθοράς στην ευρωπαϊκή πολιτική», αλλά την επίσημη βρετανική εξωτερική πο- λιτική την καθόριζε ο υπουργός Εξωτερικών Άρθουρ Μπάλφουρ, ο οποίος δεν έδειχνε να ξεπερνάει το λήθαργο της αδιαφορίας του και να παραιτείται της πολιτικής, πράγμα που ανέμενε εναγωνίως ο Κόρζον. O Μπάλφουρ ήταν ψύχραιμος κι ατάραχος, γράφει ο Σμιθ, ο Κόρζον νευρικός, αυταρχικός και πεπεισμένος ότι είχε πάντα δίκιο. Όμως στο Παρίσι θα πήγαινε ο αδιάφορος, ψύχραιμος και ήρεμος Μπάλφουρ. Ύστερα ο έλληνας πρωθυπουργός άρχισε επαφές με εκπροσώπους της εγγλέζικης δημοσιογραφικήςφάρας. Οι εφημερίδες τηςΜεγάλης Βρετανίας, ιδίως εκείνες του Λονδίνου, επηρέαζαν και διαμόρφωναν κατά τρόπο καταλυτικό την κοινή γνώμη της χώρας τους, και όχι