Διαβάζω ιστορίες: Η δυστυχία του να είναι κανείς μαθητής

Δ ε μου αρέσει καθόλου το όνομά μου. Αλλά τι να κάνω; Η νονά φταίει. Καλή χρυσή γυναίκα, δε λέω, αλλά από γούστο μηδέν. Κάθε μα κάθε φορά που τη συναντώ, στο ένα χέρι κρατάει βιβλίο και με το άλλο, το ελεύθερο, φροντίζει να μου τσιμπάει τα μάγουλα με εκείνο τον καθόλου χαριτωμέ- νο τρόπο που βλέπουμε στις ταινίες.