Δυο στόματα

ΔΥΟ ΣΤΟΜΑΤΑ | 11 το συμμερίζονταν, διαφωνούσαν στο εμβαδόν του. Η Κα­ ρολίν άνοιξε αμέσως το ραδιόφωνο στις ειδήσεις και εκεί­ νος έβαλε τα ακουστικά του. Αρκετό θόρυβο είχε μέσα του, δεν άντεχε και τους ήχους της πρωτεύουσας. Ούτε καν τον απόηχό της μέσα από τα ραδιοφωνικά κύματα. Η ζωή του σε ένα μελλοντικό σενάριο ίσως να γινόταν πραγματικά δική του. Για την ώρα όλα ήταν δανεικά. Ανα­ μένοντας τα αποτελέσματα των απολυτήριων εξετάσεων του γυμνασίου, ήδη γνώριζε πως τα κατάφερνε καλά στα βασικά μαθήματα, χωρίς όμως να διαφαίνεται η σπίθα μιας ιδιαίτερης κλίσης. Αυτό επέτρεπε στους γονείς του να ονειρεύονται με τα αυθαίρετα γούστα τους τις δικές του σπουδές. Στις γλώσσες, πάλι, ώρες ατελείωτες ιδιαίτερων μαθημάτων. Έκανε αγγλικά για το μέλλον και ελληνικά για το παρελθόν. Τούτο ήταν, βέβαια, μια άλλη ιστορία. Όσο για τη μουσική, διακήρυττε ανοιχτά έως επιθετι­ κά την προτίμησή του στην ηλεκτρική κιθάρα ή έστω στο μπάσο. Οι γονείς όμως δε συμφωνούσαν με τις επιλογές του. «Για σκέψου λιγάκι… Ο Μπετόβεν και ο Μπαχ δεν ήξεραν για κιθάρες με καλώδιο». «Μην ανησυχείς, μάνα, δεν πρόκειται να το πάρουν προσωπικά!» «Σύνελθε, Στέ­ φαν! Πώς να παίξεις για την παρέα σε μια εκδρομή, σε μια συναναστροφή; Θέλεις ρεύμα». «Και ποιος σας είπε ότι εγώ παίζω για το κέφι των άλλων;» «Ε, μάθε επιτέλους να σκέφτεσαι πρακτικά, χρήσιμα».