Δυο στόματα

ΔΥΟ ΣΤΟΜΑΤΑ | 25 νια στο Πότσνταμ με μπόλικες δόσεις νοσταλγίας και πιθανότατα με την ωραιοποίηση που επιφέρει η απομά­ κρυνση από αυτά. Είχαν να λένε για τις χειροποίητες μαρ­ μελάδες, τις τηγανίτες και τα λαχταριστά στρούντελ της επιδέξιας Βεατρίκης, που άφησε τη δουλειά στον συνε­ ταιρισμό ζυθοποιίας για να μεγαλώσει τις κόρες της. Ανα­ πολούσαν κούνια και κρυφτούλι στις γωνιές του κήπου, ψιθυρίσματα κάτω από τις θεόρατες λεύκες, τις οικογε­ νειακές συγκεντρώσεις με το θορυβώδες σόι της μαμάς, τους μαθητικούς έρωτες που υπόσχονταν πως θα κρατού­ σαν για πάντα. Το νέφος που γκρίζαρε την παιδικότητά τους το απω­ θούσαν στα βάθη της μνήμης και της συνείδησης. Γιατί κάτι τριβέλιζε τη σχέση των γονιών τους και το διαισθά­ νονταν με το αλάθητο ένστικτο των παιδιών. Κάτι που έκανε τα μάτια της Βεατρίκης να φλογίζονται στο πρωινό τραπέζι και τα μάγουλα του Ούβε να κρύβονται κάτω από το ξανθό συρματόπλεγμα που φούντωνε γύρω στο πρό­ σωπό του και σφράγιζε τα χείλια να μην ανοίξουν κανένα διάλογο. Η επικοινωνία των συζύγων μύριζε κακοφορμι­ σμένη νιότη, κάτι μπαγιάτικο που σερνότανε στις εκδρο­ μές και στις διακοπές τους, κι ας έλπιζαν εκείνες πως η απόσταση θα το φρεσκάριζε. Κι ούτε που φαντάζονταν οι αδερφές πως την πορεία των γονιών τους δυσκόλευε και η δική τους αντιζηλία. Όπως δυσκολεύεται ενήλικας