Δυο στόματα

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΗΜΟΚΑ 24 | κτρισμό, ένας από αυτούς τους εργάτες-ακροβάτες που κρέμονται στα ύψη από ηλεκτρικούς στύλους και πυλώ­ νες. Αποκεί πήρε αναπηρική σύνταξη. Στους δικούς του, πάντως, ήταν κοινό μυστικό το πάθος για τη μουσική και το απωθημένο του για τις σπουδές που δεν κατάφερε να τελειώσει, αφού το 1941 κατετάγη στον γερμανικό στρατό. Ο Δεύτερος Μεγάλος Πόλεμος, είκο­ σι χρόνια μετά τη λήξη του Πρώτου, έγινε η μοίρα του. Δεν εξαναγκάστηκε. Ούτε παρασύρθηκε από τα ηλεκτρι­ σμένα πλήθη. Προχώρησε συνειδητά στην απόφασή του, ένας ταξιδιώτης που ανέμενε ώρα το αργοπορημένο τρέ­ νο του. Κι όταν αυτό το τρένο ανέπτυξε ιλιγγιώδη ταχύ­ τητα και εκτροχιάστηκε σκορπώντας θανατικό, ο Ούβε Χάρτμαν κατέβηκε και βάδισε με τα πόδια πάνω στις τσα­ κισμένες ράγες. Περπάτησε τη ζωή του τα πίσω μπρος. Γύρισε στη ρημαγμένη Γερμανία στα μισά του 1945. Η μεραρχία του ή ό,τι, τέλος πάντων, είχε απομείνει από αυτήν παραδόθηκε στους Αμερικανούς. Ήταν στα είκοσι τρία του, μα έδειχνε μεσόκοπος. Πόσες ηλικίες παλεύουν άραγε μέσα στους ανθρώπους; Οι γονείς του τον υποδέ­ χτηκαν άψυχα. Έδειχναν εξίσου χαμένοι με εκείνον έπει­ τα από τον θάνατο της μοναχοκόρης τους και του μικρού γιου τους Μάρκου σε βομβαρδισμό. Πάντως, τα δυο κορίτσια του Ούβε, η Μίλι και η αρκε­ τά μικρότερη Καρολίν, θυμόντουσαν τα παιδικά τους χρό