Δυο καλοκαίρια και μισό φθινόπωρο

9 Αλίκη Η πρώτη γνωριμία μας με τον Δαμιανό έγινε σ’ εκεί- νη την κοπάνα που είχε φαγωθεί η Δάφνη να οργανώσου- με στην Έκτη Γυμνασίου. Ναι, είχε έξι τάξεις τότε το Γυ- μνάσιο. Δεν πιστεύω πως υπήρχαν μεγάλες διαφορές στα μαθήματα. Ίσως τα δικά μας ήταν λίγο δυσκολότερα. Ήταν εξατάξιο Γυμνάσιο, το χώρισαν στα δύο αργότερα, στη Με- ταπολίτευση, όταν έγινε εννιά χρόνια η υποχρεωτική εκ- παίδευση, και έγινε Γυμνάσιο-Λύκειο. Σαρξ εκ της σαρκός του Γυμνασίου και το Λύκειο. Φορούσαμε ποδιές –αυτή μπορεί να ήταν η μεγαλύτερη διαφορά–, φορούσαμε μπλε σκούρα ποδιά και τα έξι χρό- νια. Και είχαμε πολύ λίγα ρούχα γενικά. Και τα σχολεία μας λέγονταν επισήμως «Παρθεναγωγεία». Όλο παρθένες πη- γαίναμε εκεί. Τι να σου πω! Η παρθενιά για μας δεν ήταν όπως τώρα, που μπορεί να θεωρηθεί πως έχει και κάποιο ενδιαφέρον να την επιλέγει κάποια. Δεν υπήρχε θέμα επιλογής. Τότε για τους μεγάλους ήταν αδιανόητο να είμαστε κάτι άλλο παρά παρθένες, εμείς