Δύο βήματα μπρος, ένα πίσω

1949 ΡΙΖΕΣ 43 γές του 1920. Ιδού πώς περιγράφει τη σκηνή η Λιλή: Και ξαφνικά ήρθε η απίθανη είδηση. Χαραγμένη μένει στη μνήμη μου η εικόνα του πατέρα, που επέστρεψε εκείνη τη μέρα στο σπίτι, πριν από τη συνηθισμένη του ώρα. Τον βλέπω ακόμη στον καναπέ. Με κρύα επιθέ­ ματα στο μέτωπο, να μην αρθρώνει λέξη. Ήταν η πρώτη φορά που τον αντίκριζα άρρωστο. Τι είχε συμβεί; Είχε φτάσει η είδηση ότι ο Βενιζέλος είχε χάσει τις εκλογές. Εκεί που όλοι στην Πόλη τραγουδούσαν «Βενιζέλε μας, πατέρα της πατρίδας», κι έκαιγαν καντήλια στις βιτρί­ νες εμπρός στις φωτογραφίες του, ήρθε το αναπάντεχο μαντάτο.