Δύναμη και βία στην εφηβεία

[ 24 ] ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΓΓΥΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Εφηβεία λοιπόν σημαίνει ψάχνομαι, βρίσκομαι, χάνομαι, ξανα- ψαχνοβρίσκομαι, πάλι χάνομαι, φτιάχνομαι όπως φτιάχνομαι κι όσο φτιάχνομαι, ως προσωπική συγκρότηση και ως πρόταγμα βίου. Δεσπόζουσα στη διαδικασία αυτή είναι η διαμόρφωση και οι διαδοχικές αναμορφώσεις του Ιδεώδους του Εγώ. Περι- πλανώμενος στον διάτρητο κόσμο του, ο έφηβος αναζητά ενα- γώνια μια δύναμη που θα του εγγυηθεί ότι ο κόσμος υπάρχει και είναι έτσι – δηλαδή, έχει μορφή και ευανάγνωστη λογική. Και ότι ο ίδιος καλώς υπάρχει έτσι όπως είναι – ακόμη και αν ακόμη τοψάχνει το εν λόγω «όπως». Η τεράστιαφόρτιση αυτών των ζητουμένων αναφαίνεται ανάγλυφα στην επανερχόμενη αγωνιώδη ερώτηση των εφήβων προς τους μεγάλους, αλλά και στους συνομηλίκους τους: «Δεν μου έχεις εμπιστοσύνη;» Ρω- τούν αν ο άλλος τους έχει εμπιστοσύνη, αλλά το ερώτημα είναι διπλής όψεως: Αυτό που τρίσβαθα αναρωτιούνται είναι αν οι ίδιοι μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και στον κόσμο, στον άλλον… και στον εαυτό τους… Και θεμέλιο του όλου οικοδομήματος της εμπιστοσύνης: «Ποιος μου εγγυά- ται ότι τα πράγματα είναι έτσι, μαζί και ο εαυτός μου;» Είναι φανερό ότι μια τέτοια αναζήτηση είναι γεμάτη ελπίδες και φόβους, αγωνίες και παρηγορίες, πικρές συνειδητοποιήσεις και ολόγλυκες αυταπάτες…Η δε διέξοδος του εφήβου από αυ- τή τη θράκα έχει μεν ιδιαιτερότητες, αλλά θυμίζει και τον τρόπο των μεγάλων.