Δύναμη και βία στην εφηβεία

ΕΦΗΒΟΣ: ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝ ΠΟΙΗΣΕΙ [ 21 ] νός έφηβος: ρομαντισμός και κυνισμός, επιζήτηση του θρίλερ και αποφυγή της πικρής όψης των πραγμάτων, απαίτηση για αλήθεια και παραμύθιασμα στο διαδίκτυο, αναζήτηση απαντή- σεων και δυσχερέστατη σχέση με την ακριβολογία. Αυτά και άλλα τόσα απροσδόκητα και αντιφατικά χαρακτηρίζουν, όλα μαζί ταυτόχρονα και αλληλομπλεγμένα, την εφηβική εμπειρία, το εφηβικό φαντασιακό, τον εφηβικό λόγο, την εφηβική συμπε- ριφορά. «Υποκείμενο υπό κατασκευήν χαμένο στην ποίηση» – αυτή η διατύπωση μάλλον αποδίδει εναργώς το βίωμα των εφήβων. Δεύτερο , ο έφηβος υπόκειται σε πολλαπλές και όχι πάντα εναρμονισμένες –συχνά δε αντιφατικές– διεργασίες ποίησης, ήτοι κατασκευής της υποκειμενικότητάς του – όπου ως υποκεί- μενο νοείται ένα ανθρώπινο πλάσμα που βιώνει, επιθυμεί και πράττει για λογαριασμό του, χωρίς να αρνείται τον κόσμο: Ένας άνθρωπος που έχει επαρκώς εναρμονίσει τα «θέλω» του με τη λογική των πραγμάτων, τις φαντασιώσεις του με τον κανόνα του παιχνιδιού, συγκροτούμενος έτσι ως αυτόνομο, επιθυμούν και ηθικό υποκείμενο. Και οι δύο αυτές όψεις του υποκειμένου εν ποιήσει συγκλί- νουν στον τυπικά εφηβικό τρόπο ύπαρξης, όπου τρομακτικές αλήθειες συνυπάρχουν με τις πιο έξαλλες φρεναπάτες και όπου ισχυρές δόσεις παντοδύναμου σουρεαλισμού καλούνται να συμπλέουν με χείμαρρους απόγνωσης μπροστά στη βιωμένη πίεση της πραγματικότητας.