Δύναμη και βία στην εφηβεία

[ 20 ] ΕΦΗΒΟΣ: ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΕΝ ΠΟΙΗΣΕΙ Ο έφηβος είναι υποκείμενο εν ποιήσει, και με τις δύο σημασίες του όρου: Πρώτο , ακόμη και αν αγνοεί ποιο είναι το όνομα αυτού που κάνει, ο έφηβος βιώνει ποιητικά τον κόσμο: Με φαντασία και πάθος, αναζητώντας μεταφορικές σκηνές και επιφάνειες προ- βολής των αισθημάτων του, ανοιχτός στην πρακτική της υπο- κειμενικής σημασιοδότησης και της ποιητική αδεία μεταποίη- σης της πραγματικότητας * – ακόμη και αν αυτή η ποιητική αί- σθηση συχνά παραπλέει ή εξοκέλλει στα νερά του εφιάλτη. Και μόνο η καθοριστική παρουσία της μουσικής, και ιδίως του τρα- γουδιού, στη ζωή του τεκμηριώνει αυτή την οργανική σύνδεση της σημερινής εφηβείας με την ποιητική αίσθηση του κόσμου και της ύπαρξης των εφήβων. Όντως, οι έφηβοι συνεχώς ακούνε μουσική, παίζουν μουσι- κή, συνθέτουν μουσική, μιλούν για μουσική, τρέχουν σε συναυ- λίες… μέχρι που ταυτοποιούνται μέσω της μουσικής («ροκάς», «μεταλλάς» κ.τ.ό.). Ο ανεξάντλητος, βαθύς και περιεκτικός κό- σμος της μουσικής είναι προνομιακό πλαίσιο –αγκαλιά και μαζί ενισχυτής και μετασχηματιστής– παθών και πιέσεων που δεν χωρά ο νους του εφήβου. Αρκεί να αναλογιστούμε για μια στιγ- μή το αδιανόητο μείγμα που μέσα του τσαλαβουτάει ο σημερι- * Για όσους θεωρούν ότι οι έφηβοι δεν μιλάνε «γιατί δεν έχουν τίποτε να πουν», παραπέμπω στο βιβλίο μου Και όμως μιλάνε – Έφηβος λόγος (Κα- στανιώτης, 2η έκδοση, 2011).