Δράκουλας

ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ | 19 την ευχαριστώ, αλλά το καθήκον μού επιτάσσει να φύγω. Τότε ση­ κώθηκε, σκούπισε τα μάτια της και, βγάζοντας ένα σταυρουδάκι από τον λαιμό της, μου το πρόσφερε. Δεν ήξερα τι να κάνω, γιατί, ως αγγλικανός, έχω διδαχτεί να θεωρώ αυτά τα πράγματα κάπως ειδωλολατρικά, όμως μου φαινόταν αγενές να αρνηθώ σε μια τόσο καλοπροαίρετη γριούλα, και μάλιστα σε τέτοια ψυχολογική κατά­ σταση. Εκείνη διέκρινε, υποθέτω, τον δισταγμό στο πρόσωπό μου, γιατί μου κρέμασε το ροζάριο στον λαιμό και, λέγοντάς μου «Για το χατίρι της μανούλας σας», έφυγε από το δωμάτιο. Τα καταγράφω όλα στο ημερολόγιό μου καθώς περιμένω την άμαξα, που, φυσικά, έχει καθυστερήσει. Ο σταυρός κρέμεται ακόμη στον λαιμό μου. Δεν ξέρω αν φταίει ο φόβος της ηλικιωμένης κυρίας ή τούτο το μέρος, που βρίθει από ιστορίες με φαντάσματα, ή ο σταυρός ο ίδιος, αλλά νιώθω πως έχω χάσει την πνευματική μου ηρεμία. Εάν αυτό το γραπτό φτάσει ποτέ στη Μίνα πριν από μένα, της στέλνω τους χαι­ ρετισμούς μου. Έρχεται η άμαξα! 5 Μαΐου, ο Πύργος – Το μουντό πρωινό έφυγε και ο ήλιος υψώνεται στον μακρινό ορίζοντα, που η γραμμή του δείχνει να διακόπτεται από δέντρα ή λόφους – δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, γιατί είναι τόσο αλαργινά, που μεγάλα και μικρά συγχέονται. Δεν νυστάζω, κι αφού δεν πρόκειται να με αναζητήσουν προτού ξυπνήσω, γράφω μέχρι να έρθει ο ύπνος. Είναι πολλά τα παράξενα γεγονότα που θέλω να καταγράψω, αλλά πρώτα θα διηγηθώ λεπτομερώς το δεί­ πνο μου στην Μπίστριτσα, μην τυχόν φανταστεί κανείς πως φταίει ότι παράφαγα πριν από το ταξίδι. Έφαγα λοιπόν το λεγόμενο κλέ- φτικο , μπουκιές από μπέικον, κρεμμύδι και μοσχαρίσιο κρέας κα­ ρυκευμένες με κόκκινο πιπέρι, περασμένες σε ξυλάκια και ψημένες στη θράκα, σαν το αλογίσιο κρέας για γάτες που πουλάνε στο Λον­ δίνο. Το συνόδευσα με ένα τοπικό κρασί που άφηνε ένα περίεργο