Δράκουλας

16 | ΜΠΡΑΜ ΣΤΟΚΕΡ ναίκες έδειχναν χαριτωμένες, αλλά από κοντά έβλεπες πόσο χο­ ντροκομμένες ήταν γύρω από τη μέση. Φορούσαν όλες κάποιου είδους μακρυμάνικη λευκή πουκαμίσα και οι περισσότερες ήταν ζωσμένες με φαρδιά ζωνάρια απ’ όπου ανέμιζαν λωρίδες που θύ­ μιζαν κοστούμια του μπαλέτου, όμως, φυσικά, από κάτω είχαν με­ σοφόρια. Οι πιο παράξενοι απ’ όλους ήταν οι Σλοβάκοι, πιο βάρ­ βαροι από τους υπόλοιπους, με τα μεγάλα γελαδάρικα καπέλα τους, τις φαρδιές μπεζ βράκες, τα άσπρα λινά πουκάμισα και τις τερά­ στιες, βαριές δερμάτινες ζώνες, σχεδόν μια πιθαμή φαρδιές και στολισμένες με μπρούντζινα καρφιά. Φορούσαν ψηλές μπότες, όπου παράχωναν τα μπατζάκια τους, και είχαν μακριά μαύρα μαλλιά και παχιές μαύρες μουστάκες. Είναι ιδιαίτερα γραφικοί, αλλά δεν σε προδιαθέτουν και τόσο ευνοϊκά. Άνετα θα τους περνούσες για καμιά συμμορία από ανατολίτες ληστές, ωστόσο, απ’ ό, τι μου λένε, είναι εντελώς ακίνδυνοι και η εμφάνισή τους προδίδει μάλλον έλ­ λειψη αυτοπεποίθησης. Είχε ήδη σουρουπώσει όταν μπήκαμε στην Μπίστριτσα, μια πο­ λύ ενδιαφέρουσα παλιά πόλη. Καθώς βρίσκεται ουσιαστικά πάνω στα σύνορα –αποκεί φτάνεις μέσω του Περάσματος του Μπόργκο στη Βουκοβίνα–, έζησε πολύ ταραγμένα χρόνια, κι αυτό καθίσταται ολοφάνερο από τα σημάδια που της άφησαν. Πενήντα χρόνια πριν μια σειρά από μεγάλες πυρκαγιές την κατέκαψε πέντε φορές. Και με το ξεκίνημα κιόλας του δέκατου έβδομου αιώνα έχασε δεκατρείς χιλιάδες ψυχές έπειτα από πολιορκία τριών εβδομάδων, με τους νεκρούς από τον λιμό και τις επιδημίες να έρχονται να προστεθούν στις απώλειες της μάχης. Ο Κόμης Δράκουλας μου είχε δώσει οδηγίες να πάω στο παν­ δοχείο Χρυσή Κορόνα, το οποίο, όπως διαπίστωσα, ήταν εντελώς παλιομοδίτικο, γεγονός που με ικανοποίησε ιδιαίτερα, αφού επι­ θυμώ να μπω όσο γίνεται περισσότερο στο πνεύμα της χώρας. Φυ