Δράκουλας

ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ | 31 γλώσσες, μυώδη μακριά πόδια και πυκνό τρίχωμα. Ήταν απείρως τρομακτικότεροι τώρα, μες στη βλοσυρή σιωπή τους, παρά νωρίτε­ ρα που ακούγονταν τα ουρλιαχτά τους. Ένιωσα να παραλύω από τον φόβο. Μόνο αν έρθει κανείς αντιμέτωπος με τέτοια φρίκη μπο­ ρεί να καταλάβει το μέγεθός της. Ξαφνικά οι λύκοι άρχισαν να ουρλιάζουν όλοι μαζί, λες και το φεγγαρόφωτο είχε κάποια αλλόκοτη επίδραση πάνω τους. Τα άλο­ γα τινάζονταν σαν τρελά και σηκώνονταν στα πισινά τους πόδια, με τα μάτια τους να στριφογυρίζουν απελπισμένα, έτοιμα, θαρρείς, να πεταχτούν από τις κόγχες τους. Όμως ο ζωντανός κλοιός του τρόμου είχε κλείσει σφιχτά γύρω τους και ήταν αδύνατο να ξεφύγουν. Φώ­ ναξα τον αμαξά να έρθει, γιατί μου φαινόταν πως η μόνη μας ελ­ πίδα ήταν να σπάσουμε με κάποιον τρόπο τον κλοιό ώστε να μπο­ ρέσει να ανέβει στην άμαξα. Άρχισα να ουρλιάζω και να χτυπάω δυνατά το πλαϊνό μέρος της άμαξας, ελπίζοντας ότι ο σαματάς θα τρόμαζε τους λύκους, ανοίγοντας πέρασμα στον οδηγό. Πώς έφτα­ σε μέχρι εκεί, δεν το κατάλαβα, όμως άκουσα τη φωνή του να υψώνεται αυταρχικά και, κοιτάζοντας προς τη μεριά απ’ όπου ερ­ χόταν ο ήχος, τον είδα να στέκεται στον δρόμο. Έκανε με τα μακριά του χέρια μια κυκλική κίνηση σαν να παραμέριζε κάποιο αόρατο εμπόδιο, κι αμέσως οι λύκοι οπισθοχώρησαν, αφήνοντάς μας να περάσουμε. Εκείνη τη στιγμή ένα βαρύ σύννεφο σκέπασε το φεγ­ γάρι και βρεθήκαμε ξανά στο πηχτό σκοτάδι. Όταν τα μάτια μου προσαρμόστηκαν αρκετά ώστε να μπορώ να δω, ο οδηγός σκαρφάλωνε στην άμαξα και οι λύκοι είχαν εξαφα­ νιστεί. Όλα αυτά ήταν τόσο παράξενα και τρομακτικά, που με κυ­ ρίευσε ένας θανάσιμος φόβος και μου ήταν αδύνατο να μιλήσω ή να σαλέψω. Ο χρόνος έμοιαζε ατέλειωτος καθώς συνεχίζαμε τον δρόμο μας βυθισμένοι στο απόλυτο σκοτάδι, αφού το φεγγάρι είχε κρυφτεί τώρα πίσω από τα σύννεφα που ταξίδευαν στον ουρανό.