Δόκτωρ Πορδαλός: Η συνωμοσία των Χριστουγέννων

| 11 | οποίες διακινδύνευσε την ίδια του τη ζωή, ενώ εκείνες δεν έχουν ακόμη ετοιμάσει το…» –τα μάτια του στρι­ φογύρισαν στις κόγχες τους και κατέρρευσε στο πά­ τωμα– «…ρυζόγαλο». «Μπούλη, λείπεις πέντε λεπτά, μετρημένα». «Και σε πέντε λεπτά τρώμε» είπε γελώντας η Ιουλιέτα. «Αν σηκωθείς, φυσικά, και στρώσεις το τραπέζι». Ο Μπούλης πετάχτηκε όρθιος, ανέβηκε στον πάγκο της κουζίνας, άνοιξε το ντουλάπι κι έβγαλε τα πιάτα. Την ίδια στιγμή, ένα χτύπημα ακούστηκε κάτω από τα σανίδια του δαπέδου. «Τι ήταν αυτό;» φώναξε η Λίζα. «Α, αυτός ήταν ο Κουζουλός, που μάλλον κάτι εφηύρε πάλι». Ακούστηκε ένα ακανόνιστο τρέξιμο στη σκάλα του υπογείου και μια στιγμή αργό­ τερα ένας ασυνήθιστα ψηλός, λεπτός άντρας μπήκε στην κουζίνα. Είχε μαύρα, αγκαθωτά μαλλιά, μια λεπτή γενειάδα κάτω από ένα τεράστιο χαμόγελο, φορούσε μια μπλε, εργαστηριακή ποδιά κι ένα ζευγάρι γυαλιά, που μετά από προσεκτική εξέταση αποδεικνύονταν γυαλάκια κολύμβησης.