Δόκτωρ Πορδαλός: Η συνωμοσία των Χριστουγέννων

| 7 | «Αααααααχ, λατρεύω τις ρομαντικές ιστορίες που είναι λυπητερές στη μέση» είπε αναστενάζοντας η Λί­ ζα. «Ιδιαίτερα αν είναι και λίγο τρομακτικές». Η ΙουλιέταΜαργαρίνη γέλασε κι έχυσε κι άλλο γάλα μες στη χύτρα. «Αυτό συμβαίνει, δεσποινίς Λίζα, γιατί κάθεσαι εδώ μέσα στη ζέστη και τη θαλπωρή και δεν είσαι εκεί έξω, με όλα αυτά τα απόκοσμα, αποτρόπαια, αόρατα όντα που περιφέρονται αποδώ κι αποκεί πριν από τα Χριστούγεννα». Την ίδια στιγμή, οι μεντεσέδες της πόρτας του δια­ δρόμου ούρλιαξαν και μια κρύα ριπή αέρα μπήκε στην κουζίνα. Οι γυναίκες αλληλοκοιτάχτηκαν. Κά­ ποιος –ή κάτι– είχε μόλις μπει μέσα. Βήματα ακού­ στηκαν να τρίζουν πάνω στο ξύλινο δάπεδο του δια­ δρόμου. «Π…ποιος είναι;» ρώτησε η Ιουλιέτα με τρεμάμενη φωνή. Καμία απάντηση. «Ποιο…» πήγε να πει η Λίζα, μα έφερε το χέρι της με φρίκη μπροστά στο στόμα. Κάτι φρικιαστικό είχε εμφανιστεί στην πόρτα του διαδρόμου. Ένας σωρός ξύλα. Ένας σωρός από κούτσουρα ση