Δόκτωρ Πορδαλός: Η συνωμοσία των Χριστουγέννων

| 27 | Λίζα ήταν σχεδόν πάντα–, δύο πράγματα αγαπούσε περισσότερο κι από την κρεμ καραμελέ. Κι ένα από αυτά ήταν ο Μπούλης. ΟΜπούλης και η Λίζα έπλεναν τα πιάτα, ενώ η Ιουλιέ­ τα κι ο δόκτωρ Πορδαλός έπιναν τον καφέ τους στο τραπέζι της κουζίνας, σιγοτραγουδώντας μαζί με το ραδιόφωνο. Και η Λίζα τούς έλεγε ότι για τα Χριστού­ γεννα θα ήθελε έναν καλύτερο κόσμο, όπου τα φτωχά παιδιά θα περνούσαν καλύτερα. Και πίσω από την πλάτη της οΜπούλης έκανε γκριμάτσες και προσποιού­ νταν ότι χασμουριόταν παράφορα. Και ο Μπούλης είπε ότι αυτός θα ήθελε για τα Χριστούγεννα λίγο σα­ πούνι του χρόνου, για να μπορεί να πεταχτεί στο Μου­ λέν Ρουζ στο Παρίσι του 1922 και να δει τις χορεύτριες να χορεύουν καν καν στη σκηνή. «Λατρεεεεεεεεύω τις χορεύτριες του καν καν» είπε ο Μπούλης με τα μάτια κλειστά, μην μπορώντας να δει τη Λίζα, που έκανε γκριμάτσες και μιμούνταν τ’ αυτιά του λαγού πίσω από την πλάτη του. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή έπαψαν όλοι να μιλούν, γιατί η φωνή στο ραδιόφωνο είχε πει το όνομα του δόκτορα Πορδαλού. «…ΟΚουζουλός Πορδαλός θέλει ν’ αφιερώσει αυτό