Δόκτωρ Πορδαλός: Η συνωμοσία των Χριστουγέννων

| 17 | «Όπως και να ’χει, εμένα όλα αυτά μού ακούγονται πολύ πιο διασκεδαστικά από αυτά που κάνουμε στο σπί­ τι μου» είπε η Λίζα. «Εμείς δίνουμε ο ένας στον άλλο μόνο χρήσιμα δώρα. Νέες τσάντες για το σχολείο και νέες συνδρομές μελών στην μπάντα του δήμου – και τέτοια. »Ο μπαμπάς φροντίζει να φέρουμε σωστή γυροβολιά το δέντρο, όπως λέει η παράδοση, και όταν ανοίγουμε τα δώρα, η μαμά μαζεύει τα χαρτιά περιτυλίγματος και τα φυλάει με τέτοιον τρόπο, ώστε να ξαναχρησιμοποιη­ θούν και την επόμενη χρονιά. Κι ύστερα μαζεύει τις κάρτες που μας στέλνουν και γράφει επάνω πόσο κο­ στίζει κάθε δώρο, κατά τη γνώμη της, ώστε του χρόνου να ανταποδώσουμε με κάποιο δώρο που κοστίζει περί­ που το ίδιο». «Πολύ προσεκτική η μαμά σου» είπε ο Πορδαλός. Η Λίζα γέλασε. «Πέρυσι πήρα ένα μικρό δώρο, τυ­ λιγμένο σε μια απλή κόλα χαρτί, που ήταν μάλιστα χρησιμοποιημένη – είχε και γράμματα επάνω. Η κάρτα έγραφε απλώς ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ . Ήταν μια σφαίρα χιονιού, ξέρετε, μια γυάλινη σφαίρα που την κουνάς και μέσα της χιονίζει». «Ναι, ναι, φυσικά και ξέρω» είπε ο Πορδαλός. «Ο προπάππους μου τις εφηύρε».