Δόκτωρ Πορδαλός: Η συνωμοσία των Χριστουγέννων

| 12 | «Αγάπη μου! Φίλοι μου!» είπε κι έσκασε στην Ιουλιέτα ένα σβουριχτό φιλί στο μάγουλο. «Εύρηκα!» «Αυτό σημαίνει βρήκα » ψιθύρισε η Λίζα στον Μπού­ λη, που είχε σκαρφαλώσει στον πάγκο και είχε καθίσει δίπλα της. «ΟΜπούλης τα ξέρει αυτά, φίλη μου» είπε ο Μπού­ λης. «Τι βρήκες, δόκτορα Πορδαλέ;» «Τώρα θα σας πω, μικροί μου φίλοι. Βελτίωσα το σαπούνι του χρόνου της Ράσπας, που σημαίνει ότι τώ­ ρα δε χρειάζεται να έχει κανείς ειδική μπανιέρα για να ταξιδέψει στον χρόνο και στον χώρο». Σήκωσε ψηλά ένα μπουκαλάκι σαμπουάν, που περιείχε ένα κόκκινο υγρό, το οποίο θύμιζε βατόμουρο. «Βάζετε το σαπούνι σε μια οποιαδήποτε μπανιέρα, σε κουβά ή σε πισίνα, κι ανακατεύετε μέχρι να κάνει αφρό. Κι ύστερα βουτάτε μέσα, σκέφτεστε έναν μα­ κρινό τόπο ή μια ημερομηνία στο παρελθόν, και το πότε θα ταξιδέψετε και – μπαμ! – είστε αμέσως εκεί!» «Mon amour, είσαι μια ιδιοφυΐα!» είπε η Ιουλιέτα κι έκανε στον καθηγητή Πορδαλό μια τόσο σφιχτή αγκα­ λιά, που εκείνος κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο. «Θα σου δώσουν το πορδείο Νόμπελ στην Κλανική!» είπε ο Μπούλης, που είχε σηκωθεί όρθιος πάνω στον