DNA (pocket)

[ 15 ] σκολο, δεδομένου ότι είναι απίθανο να θυμούνται οτιδήποτε. Το κοριτσάκι δεν έχει κλείσει καλά καλά χρόνο. Υποθέτω πως υπάρχει ένα ρίσκο το μεγαλύτερο αγόρι να διατηρήσει κάποιες μνήμες, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ακόμα κι αν υπάρξουν αυτές οι μνήμες, αναμφισβήτητα θα είναι θολές και θα ξεθωριάσουν με τον καιρό. Πόσα θυμάστε από τότε που ήσασταν τεσσάρων χρονών;» «Πολλά». Όπως έδειχναν τα πράγματα, η νεαρή γυναίκα ήταν η μόνη που διατηρούσε τόσο πρώιμες αναμνήσεις. Οι άλλοι μπορού­ σανναανακαλέσουνμόνοασαφή, ονειρικάθραύσματααναμνήσεων. Αλλά ακόμα κι εκείνη δεν μπορούσε να θυμηθεί κάτι από τότε που ήταν ενός. Το μικρό κορίτσι, που είχε τέτοια ζήτηση, θα το ξεπερ­ νούσε ευκολότερα, και όχι μόνο επειδή ήταν αξιολάτρευτη. Τα αγό­ ρια είχαν τραυματιστεί βαθύτερα από τα γεγονότα των δύο τελευ­ ταίων χρόνων και εμφάνιζαν ήδη τα σημάδια των συνεπειών: το μικρότερο με την υπερβολική αγάπη και τη φροντίδα που έδειχνε στην αδελφή του · το μεγαλύτερο με την αδιαφορία του απέναντι στονκόσμο. Ηαναφοράτωναστυνομικώνπουείχανκληθεί επιτόπου μετά το τηλεφώνημα της μητέρας ήταν τόσο συγκλονιστική, που κανείς από τους παρόντες δεν ήθελε να θυμάται τις λεπτομέρειες. Θα ήταν μια πράξη ελέους αν ο χρόνος εξάλειφε όλα τα ίχνη των γεγονότων από τα μυαλά των παιδιών. Όμως, δυστυχώς, η νεαρή γυναίκα αμφέβαλλε αν θα συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο. Το τραύμα θα ήταν πάρα πολύ βαθύ. «Οι αναμνήσεις μου συνδέονται σε γενικές γραμμές με κακές εμπειρίες, όπως όταν μάγκωσα το δάχτυλό μου στην πόρτα του φούρνου σε ηλικία τριών χρονών ή όταν είδα ένα αυτοκίνητο να χτυπάει τη φίλη μου όταν ήμουν πέντε. Όμως αυτά δεν είναι τίποτε σε σύγκριση με όσα έχουν περάσει αυτά τα παιδιά.