DNA (pocket)

[ 14 ] έκανε καλό και στους δυο τους. Η σχέση που τους συνδέει δεν είναι υγιής. Μάλιστα, και τα δύο αγόρια έχουν επηρεαστεί περισσότερο από ό,τι η αδελφή τους. Στο κάτω κάτω, είναι μεγαλύτερα». Μία κίνηση στον πάγκο. Το μικρότερο από τα αγόρια είχε πλη­ σιάσει κι άλλο την αδελφή του. Πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της και την τράβηξε πιο κοντά του. Θα νόμιζε κανείς ότι τους άκουσε πίσω από το τζάμι. «Δεν πιστεύω επ’ουδενί ότι έχουμε την πολυτέλεια να αμφισβη­ τήσουμε την επαγγελματική τους κρίση». Η γυναίκα που το είπε αυτό φοβόταν κι η ίδια ότι ο χρόνος της ήταν περιορισμένος. Μίλη­ σε γρήγορα, χτυπώντας το πόδι της με ανυπομονησία. «Αυτοί είναι οι ειδικοί. Δεν μπορούμε να αρχίσουμε να φανταζόμαστε πώς θα μπορούσαν να είναι οι ζωές των παιδιών. Ό,τι κι αν λέει αυτό, νομίζω ότι πρέπει να κλείσουμε την υπόθεση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Θαήταν αφέλεια νασυνεχίσουμε ναψάχνουμε για την παραμυθένια λύση. Είναι απλώς ανύπαρκτη». «Τι θα συμβεί όμως όταν μεγαλώσουν κι άλλο και συνειδητο­ ποιήσουν ότι ήταν αναπόφευκτο να τα χωρίσουμε;»Το μεγαλύτερο σε ηλικία μέλος της ομάδας μπήκε στη συζήτηση. «Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εξοικειωμένοι με αυτά που συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι νιώθουν πικρία απέναντι στο σύστημα. Μπορεί αυτή η πικρία να κυριαρχήσει στις ζωές τους». Πλησίαζε στη σύνταξη και ήλπιζε –μάταια– ότι αυτή θα ήταν η τελευταία δύσκολη υπόθεση που έφτανε στο γραφείο του. Σίγουρα δεν ζητούσε πολλά · τα μαλ­ λιά του είχαν γκριζάρει από καιρό, έπαιρνε φάρμακα για την πίεση και το πρόσωπό του αυλάκωναν βαθιές ρυτίδες. «Οι θετοί γονείς θα κρατήσουν κρυφό τοπαρελθόν τους. Θα είναι προς τοσυμφέρον τους, ειδικά για τα δύο μικρότερα. Μάλιστα, δεν θα είναι πολύ δύ