DNA (pocket)

[ 12 ] θούν σε μόνιμες κατοικίες το συντομότερο. Όσο μεγαλύτερα είναι, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουν να υιοθετηθούν. Βλέπετε πόσο πιο δύσκολο είναι να βρεθεί ένα σπίτι για τα αγόρια απ’ ό,τι για το κορίτσι. Οι υποψήφιοι γονείς γνωρίζουν πολύ καλάότι όσοπιομικρά είναι τα παιδιά, τόσο πιο επιτυχώς προσαρμόζονται σε μια νέα ζωή. Σε δύο χρόνια το κορίτσι θα έχει την ηλικία που έχει τώρα ο μικρό­ τερος αδελφός της, και τότε θα αντιμετωπίσουμε το ίδιο πρόβλημα και μ’ αυτήν». Ο άντρας πήρε μια βαθιά ανάσα και κούνησε ένα μάτσο χαρτιά στον αέρα για να δώσει βάρος στα λόγια του. Τα χαρτιά δεν ήταν άλλο από εκθέσεις και ψυχολογικές εκτιμήσεις από τους ειδικούς που είχαν εξετάσει τα παιδιά. Οι υπόλοιποι έγνεψαν, με τα πρόσωπά τους σοβαρά · όλοι, εκτός από τη νεότερη γυναίκα που ήταν παρού­ σα και η οποία είχε εκφράσει τις πιο έντονες αντιρρήσεις στην πρό­ ταση. Είχε τημικρότερηεμπειρίααπόυποθέσειςπροστασίαςπαιδιών και μέσα της εξακολουθούσε να σιγοκαίει η σπίθα της ελπίδας που η απογοήτευση είχε σβήσει από καιρό στις ψυχές των υπολοίπων. «Μήπως θα έπρεπε να περιμένουμε λίγο ακόμα; Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να καταφέρουμε να βρούμε ένα ζευγάρι έτοιμο να πάρει και τα τρία». Έριξε μια ματιά στα παιδιά, που κάθονταν στον πάγκο σαν πετρωμένα. Η γυναίκα είχε σφιγμένα τα χέρια της στο στήθος της λες και προσπαθούσε να συγκρατήσει μέσα της τα ευγενικά της ένστικτα και την έμφυτη αισιοδοξία της. Είχε ολοζώντανη στη μνήμη της την εικόνα που παρουσίαζαν τα αδέλφια όταν η υπόθεσή τους είχε πέσει στηναντίληψητωναρχών: ταλιγδιασμένα, μπερδεμέναμαύραμαλλιά τους, τα βρόμικα ρούχα τους και τα αποστεωμένα κορμάκια τους. Τα λαμπερά μάτια τους στα λιγδιασμένα τους πρόσωπα, τα δάκρυα που αυλάκωναν τα μάγουλά τους. Η νεαρή γυναίκα στράφηκε προς τους