DNA (pocket)

[ 34 ] «Θα σου πω κάτι. Μια μικρή ιστορία. Μια τραγική ιστορία. Σε συμβουλεύω να με ακούσεις προσεκτικά». Η Ελίσα γνέφει. Εκείνος της σφίγγει κι άλλο τα μαλλιά, έτσι που πονούν. Γιατί θέλει να της πει μια ιστορία; Γιατί δεν ζητάει να μάθει τοPIN της ήπού κρύβει ταπολύτιμααντικείμενα του σπιτιού; Θα του έλεγε τα πάντα. Μπορεί να πάρει όλες τις κάρτες της και να έχει πρό­ σβαση σε όλους τους λογαριασμούς. Μπορεί να πάρει τα ασημικά που κληρονόμησε από τους παππούδες της.Τα λίγα κοσμήματαπου έχει αγοράσει στη διάρκεια της ζωής της. Τα πάντα. Αρκεί να χαρίσει τη ζωή σε εκείνη και στα παιδιά. Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία. Μέσα από τα αναφιλητά της καταφέρνει να τον ρωτήσει αν σκο­ πεύει να βλάψει τα παιδιά. Δεν καταλαβαίνει την απάντησή του, κάτι που απλώς μεγαλώνει την αγωνία της. Έπειτα βουλιάζει ξανά στη σιωπή. Η ιστορία που της έχει υποσχεθεί δεν λέει να ξεκινήσει και κάθονται παρέα, χωρίς να μιλάνε, η Ελίσα με τα μάτια δεμένα και την καρδιά της έτοιμη να εκραγεί. Ακούει και νιώθει τον άντρα να σηκώνεται · μια αναλαμπή ελπίδας στη σκέψη ότι μπορεί να είναι έτοιμος να φύγει. Δεν τολμάει να δώσει υπόσταση σε αυτή την ελ­ πίδα. Πρέπει να μείνει σε εγρήγορση · ίσως της επιτεθεί από πίσω. Ακούει ξανά μεταλλικούς ήχους και νομίζει ότι καταλαβαίνει κάτι να μπαίνει στην πρίζα δίπλα στην πόρτα. Φτιάχνει έναν πρόχειρο κα­ τάλογο με όλες τις ηλεκτρικές συσκευές του σπιτιού που θα μπο­ ρούσαν να προκαλέσουν ζημιά: το ηλεκτρικό τρυπάνι που έκανε δώρο στον Σιγκβάλντι για τα Χριστούγεννα, το μίξερ χειρός, το ψα­ λίδι για τις μπούκλες, το ηλεκτρικό σίδερο, η τοστιέρα, η αυτόματη χύτρα. Ποιο θα ήταν το χειρότερο; Ποιο θα ήταν το λιγότερο τρομα­ κτικό; Η ανάσα της Ελίσα είναι τόσο γρήγορη και ρηχή, που νομίζει ότι θα λιποθυμήσει. Έπειτα θυμάται ότι οι περισσότερες από αυτές