DNA (pocket)

[ 24 ] απ’ό,τι εκείνη να τελειώνουν με τους αποχαιρετισμούς. Σίγουρα θα επιστρέψει βρομώντας κάποιο καινούργιο αφτερσέιβ από το duty free, και εκείνη θα πρέπει να κοιμάται με τη μύτη κρυμμένη στον αγκώνα της μέχρι να συνηθίσει τη μυρωδιά. Παρόλο που της λείπει λιγάκι, το συναίσθημα συγχέεται με την ευχαρίστηση που της προκαλεί η σκέψη ότι θα έχει στη διάθεσή της λίγες μέρες μόνη με τον εαυτό της. Η προοπτική ότι τα βράδια θα έχει αποκλειστική κηδεμονία του τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης · ότι δεν θα χρειάζεται να ενδίδει στην ανώτερη βία των αγώνων ποδο­ σφαίρου · ότι θα τρώει για βραδινό πίτα και τυρί και δεν θα είναι αναγκασμένη να ακούει το στομάχι του να γουργουρίζει όλη την υπόλοιπη νύχτα. Όμως η απουσία του συζύγου της για μια ολόκληρη εβδομάδα έχει και τα μειονεκτήματά της · θα έχει ολομόναχη την ευθύνη των τριών παιδιών τους, και θα πρέπει να κάνει μόνη όλα όσα συνεπά­ γεται αυτό: να τα ξυπνάει, να τα σηκώνει από το κρεβάτι, να τα πη­ γαίνει στο σχολείο και να τα παίρνει απ’ αυτό, να τα βοηθάει στα μαθήματά τους, να τα ψυχαγωγεί, να παρακολουθεί τι βλέπουν στο κομπιούτερ, να τα ταΐζει, να τα πλένει, να τους βουρτσίζει τα δόντια, να τα βάζει για ύπνο. Δύο φορές την εβδομάδα ηΜαργκρέτ πρέπει να πηγαίνει στο μπαλέτο και ο Στέφαν με τον Μπάρντουρ στο κα­ ράτε, και εκείνη πρέπει να είναι παρούσα σε όλη τη διάρκεια των μαθημάτων. Αυτή είναι μίααπό τις λιγότερο ευπρόσδεκτες υποχρεώ­ σεις, καθώς την αναγκάζει να έρχεται αντιμέτωπη με το γεγονός ότι τα παιδιά της δεν δείχνουν κάποιο ταλέντο ούτε απολαμβάνουν αυτά τα χόμπι, παρόλο που δεν στοιχίζουν καθόλου φτηνά. Απ’όσο μπορεί να καταλάβει τα παιδιά της βαριούνται, ποτέ δεν συντονίζο­ νται με τα υπόλοιπα, πάντα κοιτάνε προς τη λάθος κατεύθυνση με