DNA (pocket)

[ 23 ] 1 Πέμπτη Η Ελίσα χρειάζεται μιαδυοστιγμές μέχρι να καταλάβει πούβρίσκε­ ται. Είναι ξαπλωμένη στο πλάι, με το πάπλωμα μπερδεμένο ανά­ μεσα στα πόδια της, το μαξιλάρι τσαλακωμένο κάτωαπό το μάγουλό της. Είναι σκοτεινά στο δωμάτιο, αλλά μέσα από τη χαραμάδα στις κουρτίνες ένααστέρι τήςκλείνει τομάτι απότοαχανέςΔιάστημα. Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού το πάπλωμα είναι λείο και επίπεδο, το μαξιλάρι κολλαριστό. Ησιωπή είναι κι αυτήανοίκεια· παρόλοπουδεν την αφήνει να κοιμηθεί και την εκνευρίζει, της λείπει ο ήχος του ροχα­ λητού. Της λείπει επίσης η ζεστασιά που εκπέμπει αυτός ο αιωνίως υπερθερμασμένος σύζυγος, οοποίος απαιτεί να τον αφήνει να κοιμά­ ται με το ένα πόδι του να ξεπροβάλλει κάτω από τα σκεπάσματα. Από συνήθεια, τώρα έχει πάρει και η ίδια αυτή τη στάση, και κρυώνει. Καθώς τραβάει ξανά πάνω της το πάπλωμα, νιώθει ένα ρίγος στα πόδια της. Της θυμίζει τις φορές που ο Σιγκβάλντι είχε νυχτε­ ρινή βάρδια, μόνο που αυτή τη φορά δεν τον περιμένει να γυρίσει σπίτι το πρωί, με άδειο βλέμμα και χασμουρητά, και τη μυρωδιά του νοσοκομείου πάνω του. Θα κάνει μια βδομάδα να γυρίσει από το συνέδριο. Όταν την αποχαιρέτησε με ένα φιλί στον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων την προηγουμένη, ήταν πιο ανυπόμονος