DNA (pocket)

[ 18 ] περάσει όλοι από σχολαστικό έλεγχο και έχουν άριστες συστάσεις. Προτείνω να οριστικοποιήσουμε τα πράγματα. Τα αρχεία των παι­ διών στο σύστημα θα αλλοιωθούν και με τον καιρό το τρομακτικό παρελθόν τους θα καταδικαστεί σε λήθη. Είναι καλύτερα να μη μάθουν ποτέ την ιστορία τους, και ο χωρισμός τους θα τους βοη­ θήσει να ξεχάσουν. Όσο πιο γρήγορα ξεκινήσουν μια νέα ζωή, τόσο το καλύτερο για όλους. Είμαστε όλοι σύμφωνοι;» Η νεαρή γυναίκα άνοιξε το στόμα της, αλλά έπειτα το ξανασκέ­ φτηκε. Οι άλλοι συγκατένευσανμε έναμουρμουρητό, λες και ήθελαν να καταπνίξουν τυχόν αντιρρήσεις από πλευράς της. Γύρισε το κε­ φάλι της και κοίταξε τα τρία παιδιά που κάθονταν στον πάγκο πίσω από το τζάμι. Το μικρό κορίτσι προσπαθούσε μάταια να απελευθε­ ρωθεί από τη λαβή του αδελφού της, αλλά εκείνος την έσφιγγε πιο δυνατά και έδειχνε σχεδόν να την πονάει. Ίσως τελικά οι ειδικοί να είχαν δίκιο. Στρέφοντας ξανά το κεφάλι της προς την ομάδα, κού­ νησε αποκαρδιωμένη το κεφάλι της δηλώνοντας τη συμφωνία της. Κι έτσι, το ζήτημα αποφασίστηκε. Η ομάδα διαλύθηκε για να συνεχίσει με τα γραφειοκρατικά. Η νεαρή γυναίκα έμεινε για λίγο στον διάδρομο, μοναδική μάρτυρας στο ξεκίνημα της καινούργιας ζωής των παιδιών – τα οποία δεν πα­ ράτησαν την παλιά αμαχητί. Το πιο μικρό αγόρι, ιδιαίτερα, το πήρε πολύ άσχημα. Έκλαιγε και ούρλιαζε καθώς έβλεπε την αδελφή του να εξαφανίζεται στον διάδρομο στην αγκαλιά μιας παιδιάτρου. Το μικρό κορίτσι τον κοιτούσε πάνω από τον ώμο της γιατρού, κουνώ­ ντας το χέρι της σε αποχαιρετισμό, με το πρόσωπό της κενό. Τότε άνοιξαν οι πύλες της κόλασης. Ένας άντρας με λευκή ποδιά χρειά­ στηκε να περιορίσει το μικρό αγόρι με τη βία. Όταν εκείνο συνειδη­ τοποίησε ότι είχε νικηθεί, τα ουρλιαχτά του έγιναν αναφιλητά.