DNA (pocket)

[ 16 ] Φοβάμαι ότι τα αγόρια θα είναι σε θέση να θυμούνται. Και η αδελφή τους, επίσης, αν και είναι μάλλον απίθανο». «Όσον αφορά τη σχέση τους, έχει εξακριβωθεί;» Η γυναίκα που είχε πρόβλημα χρόνουάλλαξε θέμαπροτούη κουβέντα ξεστρατίσει κι άλλο στις παιδικές αναμνήσεις. «Σίγουρα υπάρχει ένα όριο στο πόσο πρέπει να προσπαθήσουμε να τα κρατήσουμε μαζί, από τη στιγμή που μάλλον δεν είναι αδέλφια από τους ίδιους γονείς;» Εκείνη τη στιγμή ο άντρας με τις εκθέσεις ανέβηκε στην εκτίμη­ ση της ευαίσθητης νεαρής γυναίκας. «Κατάτηνάποψήμου, τοζήτηματηςπατρότητας είναι άσχετο. Απ’ όσο ξέρουν τα ίδια είναι αδέλφια, παρόλο που όπως όλα δείχνουν έχουν μόνο την ίδια μητέρα. Ο πατέρας των δύο μικρότερων είναι άγνωστος. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το μεγαλύτερο αγόρι. Σύμ­ φωνα με τη γνώμη του γιατρού που τα εξέτασε, το μικρότερο αγόρι και το κορίτσι έχουν ίδιους και τους δύο γονείς και ο μεγαλύτερος αδελφός είναι ετεροθαλής. Αν και πρέπει να επισημάνω ότι αυτό βα­ σίζεται στη δήλωση του άντρα που φέρεται να είναι πατέρας του με­ γαλύτερου αγοριού· ορκίζεται ότι δεν είχε άλλες σεξουαλικές επαφές με τη μητέρα αφότου γεννήθηκε ο γιος τους – από τότε που εκείνη αναγκάστηκεναμετακομίσειγιαναμείνειμετονπατέρατης».Οάντρας έκανε μια γκριμάτσα και ξεροκατάπιε προτού συνεχίσει. «Όμως θα χρειαζόταν τεστ DNA για να αποδείξουμε τη σχέση που συνδέει τα παιδιά, και δεν υπάρχει χρόνος ή χρήματα γι’αυτό. Και, για να είμαστε ειλικρινείς, κανείς δενθέλει ναμάθει τααποτελέσματα. Είναι προτιμό­ τερο για όλους τους εμπλεκομένους να υποτεθεί ότι τα παιδιά έχουν “κανονικούς”πατεράδες. Και τα τρία, όχι μόνο το μεγαλύτερο». Κανείς δεν μίλησε. Ήταν όλοι εξοικειωμένοι με την ιστορία. Ήξε­ ραν για τα παιδιά και τη μητέρα τους. Για τον παππού τους και για το