DNA

Y R S A S I G U R D A R D O T T I R 32 γόταν πολύ διαφορετική όταν της ψιθύριζε προηγουμένως. Όμως η ζεστή, γλυκιά ανάσα της Μαργκρέτ που γαργαλούσε το αυτί της Ελίσα απέχει έτη φωτός από τον βραχνό ψίθυρο που πλημ­ μυρίζει όλο το είναι της με φόβο αυτή τη στιγμή. Ποιος είναι; Τι θέλει; Πρέπει να τη γνωρίζει, ή τουλάχιστον να ξέρει το όνομά της. Μήπως το είδε στην κουζίνα; Σε κάποιον φάκελο, ή στην καρτποστάλ στο ψυγείο που της είχε στείλει η φίλη της η Γούνα; Η Ελίσα νιώθει ένα δυνατό, προφανώς γαντοφορεμένο χέρι να την αρπάζει από τον λαιμό, κι έπειτα κάτι αιχμηρό να μπήγεται στην πλάτη της. Ένα μαχαίρι. «Σε παρακαλώ» ψιθυρίζει. Αφήνει τα υπόλοιπα να εννοηθούν. Σε παρακαλώ, μη μου κάνεις κακό. Σε παρακαλώ, μη με βιάσεις. Σε παρακαλώ, μη με σκοτώσεις. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, μην κάνεις κακό στα παιδιά μου. Η μύτη του μαχαι­ ριού τραβιέται, η λαβή στον λαιμό της χαλαρώνει και, προτού καταλάβει τι συμβαίνει, ο άντρας τής δένει τα μάτια. Ο πανικός της μεγαλώνει όταν συνειδητοποιεί ότι χρησιμοποιεί δυνατή, χο­ ντρή κολλητική ταινία, την οποία τυλίγει ξανά και ξανά γύρω από το κεφάλι της. Όπως και νωρίτερα στο μπάνιο, η λογική την εγκα­ ταλείπει και οι φόβοι της για τη ζωή της και για την ασφάλεια των παιδιών της προς στιγμήν υποχωρούν μπροστά στην αγωνία της να βγάλει την ταινία. Είναι τόσο σφιχτά κολλημένη, που σε περίπτωση που προσπαθήσει να τη βγάλει κινδυνεύει να ξεκολ­ λήσει τα φρύδια της και τις βλεφαρίδες της. Τα δάκρυά της μα­ ζεύονται αλλά δεν έχουν πού να πάνε, διαλύουν την κόλλα που κάνει τα μάτια της να τσούζουν. «Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ. Δεν θα το πω πουθενά. Μπο­ ρείς να πάρεις ό,τι θέλεις. Τα πάντα. Πάρε τα πάντα».